Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ochłonęłam.../fotomenu/ stosunki międzyludzkie.

Miałam w życiu ze 2 przyjaciółki, ale w pewnym momencie okazywało się że miały przyjaciół bliższych ode mnie. Mówiąc wprost- opowiadały o moich problemach i tajemnicach swoim przyjaciołom, obcym dla mnie osobom, którym ani trochę nie ufałam. Bardzo mnie to bolało. Teraz nie mam innego przyjaciela niż mojego Lubego i ufamy sobie wzajemnie w 100%. On też jest taki odludek jak i ja i jest nam razem dobrze ;) Do pogaduszek mam koleżanki ze studiów i Was, a do poważnych problemów- jego i tylko jego. W ten sposób jest idealnie i nigdy w życiu nie byłam tak szczęśliwa :D Dlaczego nie mama- ma za długi język, nawet w drogerii potrafiła wypaplać że krem na rozstępy to dla mnie, bo mi piersi za szybko urosły, a jak zadzwoniłam do niej spytać gdzie trzyma waciane zaopatrzenie jak dostałam pierwszej miesiączki, to jeszcze się nie rozłączyła a już wykrzykiwała nowinę wszystkim wokoło. Więc... nie. Wolę rozmawiać o problemach z kimś bardziej dyskretnym ;)

Kochana ja nigdy do końca nie ufam ludziom do końca nigdy :) Zawsze musisz uważać co mówisz i robisz nawet w obecności przyjaciół :)

Chyba wiem o czym piszesz. Tylko, że to ja jestem mamą i mam wrażenie, że jak nią zostałam to te moje przyjaciółki przestały się ze mną przyjaciółkować a dawkować przyjaźń co mi nie wystarcza. :)

z przyjazniami tak niestety bywa,im starsze jestesmy tym mniej czasu na nie poswiecamy,kazdy ma swoja rodzine i juz bardziej sie na bliskich skupia.Choc sa i takie przyjaznie ktore potrafia przetrwac wszystko.Obiadek pycha,buraczki uwielbiam

Fajnie, ze walczysz dalej:)) dajesz dobry przyklad ze poddawac sie nie wolno:) a co do przyjazni... och ksiazke moglabym o tych moich historiach napisac, a tak powaznie to moja prawdziwa przyjaciolka to... moja siostra, wiem mam szczescie, ze sie tak dogadujemy i mam nadzieje, ze tak zostanie. Trzymaj sie cieplo:)) pozdrawiam!

Mam to samo z przyjaźnią. Również zastanawiam się, czy to ze mną coś nie tak, koleżanki,znajome owszem, ale nic więcej. Moja mama ze swoją przyjaciółką znają się kupę lat i trochę im zazdroszczę, że mogą się sobie zwierzać. Ja miałam dwie przyjaciółki i na obu się zawiodłam. Kiedyś usłyszałam zdanie :Umiesz liczyć, licz na siebie, innych Twoje szczęście ...(cenzura:)) i czasem widzę, że to prawda.

Takie dni zdarzają się każdemu, mnie na przykład codziennie ;) Mam nadzieję, że z czasem to minie - w końcu coraz więcej słońca za oknem :)

Takie dni zdarzają się każdemu, mnie na przykład codziennie ;) Mam nadzieję, że z czasem to minie - w końcu coraz więcej słońca za oknem :)

Oj mała... Nie wiem, czy to będzie pocieszające, ale... Miałam kiedyś przyjaciółkę z dzeciństwa. Wszystko się rozpadło. Miałam przyjaciółkę w gimnazjum - ludzie się zmieniają, więc i to się rozpadło... Miałam również przyjaciółkę w liceum. Myślałam: jesteśmy starsze, będzie ok. Ale przejechałam się strasznie. Nasze drogi się rozeszły, dziś nawet nie wiem co u niej słychać. Miałam też przyjaciółkę na studiach. Jest mi nadal bliska, ale mieszka we Włoszech... ma dziecko, męża - inne priorytety. Zero problemów... Wtedy też miałam dobrą koleżankę/przyjaciółkę, która jak wyjechałam do Wrocławia to się na mnie wypięła i nawet nie zaprosiła mnie na swój ślub. Tu, we Wro, miałam koleżanki, ale jakoś nigdy się nie zbliżyłam do kogoś na tyle, by zaufać. Bo co? Kolejny raz się zawieźć? Miałam też przyjaciela. Mężczyznę. Dalej mogę z nim o wszystkim porozmawiać, ale niestety też mieszka daleko. Przez ten cały czas też myślałam, że ze mną jest coś nie tak. Aż wiesz co? Odezwała się do mnie koleżanka z liceum. W LO się nie lubiłyśmy zbytnio. Drażniłam ją (byłam kujonem). Przetrwałyśmy razem całe studia. Mój wyjazd. Nie mieszkam już w Szczecinie od 4 lat. A ona poprosiła mnie na świadka na ślubie i powiedziała coś najpiękniejszego, co usłyszałam w życiu: Kam, wiem, ze różnie z nami bywało. Czasem wkurzasz mnie najbardziej na świecie, ja CIebie pewnie też. Ale wiem, że na nikim innym nie mogłam zawsze polegać tak, jak na Tobie. Nie jest moją przyjaciółką. Jest kimś więcej. Wierzę, że to możliwe. Teraz, w dorosłym życiu. Nie w jednej, drugiej czy trzeciej szkole. Przez te wszystkie lata dorastaliśmy, zmienialiśmy się. To dorosłość weryfikuje znajomości. Ty też z czasem kogoś takiego koło siebie odkryjesz. Wiem to!

Ty ale mam nadzieje ze jak wpadne kawa mnie nie poczęstujesz tylko naszym super trunkiem:D ale wtedy dieta pojdzie na co najmniej 2 dni w kąt:D a teraz może pizza albo ta pizzerka:D

mam - niestety - ten sam problem... miałam dwie dobre przyjaciółki... jedna wyjechała do Londynu, druga do Niemiec... i nie planują wrócić... i teraz tak na prawdę nie mam nikogo tak bliskiego... tylko mąż i przyjaciółki przez telefon...

Z ludźmi tak to bywa. Są, a potem ich nie ma. Najczęściej znikają wtedy kiedy ich potrzebujemy, ale wtedy też można fajnie zweryfikować kto jest wart przyjaźni, a kto nie. Menu widzę mięsne :) Spoko, takie domowe.