Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Rola mamy mamy ??

Witaj. Sama jestem mamą 10 miesięcznych bliźniaków i wiem jak małe dziecko może dać w kość :) Jestem pewna że twoja mama nie chciała źle. Chciała ci dać na pewno chwilę spokoju i relaksu abyś mogła cieszyć się imprezą. Na pewno się zdenerwowałaś słysząc płacz. I miałaś prawo. Ale nic złego się nie działo przecież. Czasami tak jest że dziecko nawet z matką potrafi płakać i nic na to nie poradzimy :(

Ps teraz doczytalam ,ze mieszkasz z Rodzicami to jzu wiele wyjasnia czemu Twoja Mam atak zareagowala... sadzac po Twoim wieku Twoja Mama tez pewnie w pelni sil i pewnie troche czuej sie jak druga Mama Twojego Malca:P ja to obserwowalam u Swojej Mamy hehe ale na moje szczescie mieszkamy do Siebie kawalek drogi i widujemy sie srednio 2 razy na miesiac..., i ja sie zwyczajnie ciesze ,ze ktos mnie odciazy ;) no i taki eplacze w nocy czesto obserwowlam po emocjonujacym dniu ( wlansne jak bylo nap zbyt duzo ludzi )

Ja tam bym sie cieszyl gdyby ktos Mi bliski chcila mnei odciazyc a ja bym mogla choc na chwile sobie dychnac;P no ale ja mam juz troche inna perspektywe ( mam dla maluchy 1,5 roku i 3 lata ) i dla mnie kazda wolna chwila bywa cenna;P choc potrafie zrozumiec ,ze To Ty Chcesz byc Mama w pelnej krasie ale czasem warto skorzystac z pomocy ;) nipotrzebnie sie wkurzasz...c o do calowania warto zwroic uwage, ze nie chce i tyle... np Wirus opryszczki jest bardoz niebezpieczny dla takiego maluszka..

robisz z igły widły, taka przewrazliwiona mamuska;)

ja cie akurat rozumiem u mnie jest to samo , moja wtraca sie we wszystko mimo iz mam juz tyle lat ile mam ...wtracala sie w wychowywanie corek czego ja im nie pozwolilam lub nie kupilam ona to robila do dzis sie wtraca choc nie mieszkamy razem w jednym domu niestety za blisko i tak mieszkamy bo obok po sasiedzku , ostatnio sie obrazzila juz miesiac nie przychodzi nawet do malego nie zajrzy taka dobra babcia z niej i ja tam sie ciesze przynajmniej mam spokoj nie daje mi swoich rad i nie wtraca sie w moje zycie , miala zostac mi z dzieckiem gdy wroce do pracy we wrzesniu ale z takimi fochami jak mam sie uzerac albo byc zalezna od jej humorow to dziekuje zapisalam malego do zlobka i laski nie chce , jesli cos moge ci doradzic to najlepiej postaw granice od razu , moze i onachce jce dobrze ale to twoje dziecko i ty masz prawo do niego i do decyzji jak go wychowywac , na razie to blache sprawy ale u mnie tez tak sie zaczynalo a potem byo coraz gorzej , trzymaj i nie dawaj sie

Trochę egoistyczne Twoje zachowanie. Mama chciała pomóc, a Ty wpadasz w histerię.

ja sama dzieci nie mam wiec ciezko mi ocaniaj ale mysle ze mama chciala dobrze ,,, poprostu chciala abys sie troszke zrelaksowala takze nie mow jej nic nie ma sensu co do calowania to nie wiem ale uwazam ze to twoje decyzja jako mamy i kazdy powinien to zrozumiec ;) buziaki

Ja nie pozwalałam na całowanie dziecka... wiadomo każdy wyperfumowany, wymalowany... o nie nie... ja nie pozwalałam, nawet jak ktos się obraził Jego sprawa...a mamie daj delikatnie do zrozumienia że to Wy jesteście rodzicami....i decydujecie...

Mimo głosów poniżej rozumiem Twoje podejście. Może jesteś nieco przewrażliwiona, ale masz rację, że to Ty chcesz decydować o sposobach postępowania ze swoim dzieckiem, bo to Ty za nie odpowiadasz a nie babcia. U mnie było tak, że żadna z babć nie zajmowała się moim synem na co dzień (chociaż były sytuacje, kiedy taka pomoc byłaby naprawdę potrzebna), natomiast miały okazjonalne "napady" wychowawcze. Skończyło się tym, że syn prawie do 4 roku życia robił kupę w pieluchę, bo babcie pod naszą nieobecność siłą trzymały go na nocniku. Generalnie podejście babć spowodowało, że syn nie chciał u nich nocować, albo czekał z zaśnięciem aż my wrócimy do domu. Do dzisiaj, ma 20 lat, jego stosunek do babć jest poprawny, ale zdystansowany. Natomiast Młody zawsze był dzieciakiem śmiałym, otwartym, kontaktowym i odpowiedzialnym. Co do "imprez", to na pierwszej był, jak miał 2 tygodnie.

Jesteś młodą matką, strasznie do tego przewrażliwioną .. Moim zdaniem ostro przesadzasz ...Twoja mama nie chciała skrzywdzić wnuka , tak więc zamiast robić mamie awantury,które Was oddalą niż zbliżą,zrób "wdech - wydech " ...

Kochana przesadzasz. Twoja mama chciała go po prostu uspokoić. Moja córka też się uspokaja jak dostaje jeść, jak widzi butelkę to jest spokojna. Twoja mama rzadko z nim przebywa, więc może nie wiedzieć co działa na małego. A po drugie nie chciała Cię wołać. Przyjechałaś w gości, może chciała Cię troszkę odciążyć. A to że płakał. Nowi ludzie, nowe miejsce, nowe twarze. Jeśli po raz pierwszy go zabrałaś gdziekolwiek to nie ma się co dziwić. Moja też nie raz płacze jak widzi moją mamę, czy moją babcię, a jeździmy tam co tydzień. Zapomina jej się po prostu. W moim przypadku już nie raz małą zostawiałam z moją mamą. Wszystko jej tłumacząc, o której jeść, o której ewentualnie spać, kiedy przebrać pieluchę chyba że jest kupa i co na małą działa. Grzechotka, noszenie na rękach w danej pozycji etc. Nie panikuj Kochana.

Myślę, że przesadzasz. Pewnie chciała, żebyś mogła pobyć z innymi gośćmi i odpocząć. Nie popieram dokarmiania, ale z drugiej strony ja bym od razu poszła jakby moje dziecko płakało, więc też nie rozumiem problemu - może nie chciała z nim płaczącym iść do gości. Moja mama mi zawsze wtryni dziecko, jak płacze, a teściowa nie, czy to oznacza, że mam jej się kazać nie rządzić? Jak trzeba, to podchodzę i przejmuję dziecko, i tyle, po co robić sceny.

Przepraszam Cię kochana , ale uważam że przesadzasz . Mama nic złego nie zrobiła , chciała żebyś spokojnie posiedziała i zjadła . Nie rób przykrości mamie bo sobie na to nie zasłużyła . Ściskam :*

Przesadzasz, ja widzę problem w Twoim zachowaniu.

mysle ze za bardzo cie ponioslo,mamy/babcie wiadomo starsza data,zawsze mysle ze wiedza najlepiej,jednak nie miala zlych intencji,dzieciaczek zapewne plakal od nadmiaru wrazen,nowych osob,i nie sadze by twoja mama byla temu winna.nieraz jeszcze sama poprosisz ja o pomoc by przypilnowac malego.

a ja tu nie widze problemu w Twojej mamie, a w Tobie! mam dwojke dzieci, mlodsze ma 4.5 mca. Pierwsza sprawa, ze w zyciu bym dziecka nie narazila na taki stres, zeby brac w taki tlum. Tak. Dla takiego maluszka, 30 obcych osob to jest tlum. Nic dziwnego, ze nie mogliscie go uspokoic w nocy, bo przez takie emocje byl przebodzcowany. I to na pewno nie byla wina mamy, a calego dnia pelnego wrazen. Druga sprawa, sama dawalas dziecko z rak do rak. Mama chciala pomoc, widziala, ze nie zjedliscie i maly marudzi, chciala Was odciazyc. Zamiast jej podziekowac za dobre checi, Ty chcesz jej nagadac? No i kwestia calowania w policzek... skoro wzielas malucha w takie zbiegowisko ludzi, to sie nie dziw, ze babcie caluja wnuczka. To jest naturalna sprawa. Miej teraz nadzieje, ze dziecko nie zlapalo jakiejs choroby, bo teraz tyle wirusow w powietrzu, ze wcale bym sie nie zdziwila. Sama narazilas synka i nie zrzucaj odpowiedzialnosci na innych!

wiesz , tez zostalam babcia - tak jak twoja mama i tez uwielbiam naszego aniolka, ale jak bylam u corki i mi zaczynal marudzic czy plakac bylam szczesliwa ze moge go "przekazac" mamie, bo wiem ze ona go lepiej zna i umie uspokoic, a jesli nawet bedzie dalej plakal to nie bede miala zlego sumienia ze cos nie tak zrobilam. Twoja mama zareagowala smiesznie i glupio wychodzac, myslac ze go uspokoi ale nie chciala w sumie nic zlego, przypuszczam ze nie ocenila dobrze sytuacji, moze chciala bys byla z goscmi i miala troche oddechu od obowiazkow- jej blad zla ocena sytuacji. Twoja reakcja moim zdaniem mimo ze sluszna jest zbyt przepelniona nienawiscia, wystarczylo ze jak przyszlas powiedziec ze chcialabys sama dziecko uspokoic i przejelabys pieke.Robienie z takich sytuacji afery jest moim zdaniem niepotrzebne. W pierwszych iesiacach po porodzie kobieta odczuwa ten stres poporodowy, rewolucje hormonow i reakcje czesto sa niewspolmierne do sytuacji -warto byc tego swiadomym. Mozesz tez jesli czujesz ze musisz mamie powiedziec ze wolisz sama zajmowac sie dzieckiem, bo tak jest najlepiej, bez zawisci, zlosci a wszystko bedzie prostsze.

My mamy górę u teściów i też wkurzacmnie wszystko co robi z moim dzieckiem dlatego postawiliśmy jasne granice i już nie ma wypadania dzień w dzień do dziecka. Nasze dziecko nasze sprawy a jej raz na miesiąc podrzcamy dzoecko na dwie godziny i to jest jej czas z nim

No napewno jest to problem jak z nia mieszkacie bo tym bardziej uwaza ze ma prawo mowic Ci jak wychowywac dziecko i co jest dobre a co nie. Moze robi to z checi pomocy ale niekoniecznie jej to wychodzi. Powiedz moze ze ona dzieci juz odchowala w tym Ciebie i jestes jej za to wdzieczna ale teraz Ty chcesz swoje dziecko wychowac nawet jesli bedziesz popelniala bledy to uczysz sie byc mamą i masz do tego prawo