Pamiętnik odchudzania użytkownika:
ShirKhan

Ponieważ jak wiadomo sama dieta nie wystarczy, trochę ruchu dodać trzeba, to do ćwiczeń z Vitalii dołożyłam jazdę do pracy na rowerze :) Na razie 3 dni w tygodniu, później przerwa na urlop i codzienne dojazdy dopóki dzieci nie wrócą. Z kondycja nie jest tragicznie, bo dałam radę bez problemu, a do pracy nam 24 km w jedna stronę :) Na szczęście do pracy większość z górki :) Wczoraj jechałam 1:21 do pracy a 1:45 w drugą :) Podobno spaliłam 800 kcal w jedna stronę, także wynik super. Dzisiaj tez zaczęła się dietka :) Aktualnie mąż szykuje kurczaka, a ja zaraz zabieram się za surówkę i ziemniaki dla dzieci :) Mąż dietuje ze mną, bo tez ma tego i owego nieco za dużo :) Pozdrawiam w upalną sobotę :)

... i muszę przyznać, że wygląda całkiem obiecująco :) Powinnam się najeść :)

Witam serdecznie po dłuuuugiej przerwie. Zmobilizowałam się wreszcie i wypowiadam walkę moim nadprogramowym kilogramom. Pora na zmiany w wyglądzie i samopoczuciu :) Trzymajcie kciuki :) Startujemy od 80 kg, docelowo 65 kg. Największy problem mam z brzuchem i pupą, niestety jestem jabłkiem :( A że baaardzo lubię jeść, to wyszło mi to bokiem... Zobaczyłam sie ostatnio na zdjęciu i powiedziałam "dość". Zmieniam samochód na rower, windę na schody. Biegać nie lubię, więc nie będę, za to może pochodzę, popływam - zobaczymy :)

Tak jak przewidywałam 66 kg to kolejny magiczny próg, który na jakiś czas mnie zatrzyma..... ostatnio waga stoi, czasem popełznie trochę w górę, potem trochę spadnie, ale za nic w świecie nie chce pokazać mniej niż 66 kg, nawet o głupie 100 g :)

Co poza tym, zaczął się trzeci tydzień mojej pracy, nawet mi tam całkiem dobrze, za to pojawiają się inne smutki. W Polsce kryzys, nie wiem jak potoczą się losy firmy mojej teściowej, w której zatrudniony jest mój mąż (zwłaszcza wobec niezrozumiałych dla mnie decyzji szefostwa o podwyżce cen towarów, gdy wszyscy tną koszty i chcą kupować jak najtaniej... a ich główne dochody to handel hurtowy). Gdyby, tfu, odpukac coś się stało, to nie wiem, jak sobie poradzimy z tym wszystkim...... Moja pensja absolutnie nie wystarczy....

Może mam skłonności do przesady, ale martwię się co to będzie, wolę widzieć czarny scenariusz, a potem cieszyć się, że go uniknęliśmy, niż mówić, że wszystko bedzie dobrze i nagle musieć sobie radzić w sytuacji absolutnie podbramkowej.... bo nawet na zamrożone w ziemi pieniądze nie bardzo będzie można liczyć, bo kto kupi???

Ech, wyżaliłam się.... ide do niuni :)

Pozdrawiam :)

Skacze mi ta waga jak głupia..... Aż nie wiem co o tym sądzić.... :/

No ale zobaczymy :)

Dziś ważny dzień, bo byłam na rozmowie kwalifikacyjnej o pracę. Wreszcie coś stabilniejszego, w zawodzie niejako, w państwowej firmie, co może pozwoli się trochę ustabilizować finansoiwo. Kokosów nie będzie, ale zawsze pare złotych więcej wpadnie.... pod warunkiem, że całości nie "pożre" opiekunka do dziecka, która niestety jest, przynajmniej do kwietnia, niezbedna, bo Juka po zapaleniu płuc ma zakaz pojawiania się w żłobku do wiosny. Martwić się bedę jutro, jak się dowiem, czy dostałam te prace, czy nie :) Ale poniewaz czuję się po rozmowie bardzo dobrze, a dodatkowo mam tam trochę pleców, to chyba uczczę sukces i spadek wagi i zjem dziś cos pysznego :) (i niestety kalorycznego :) ale co tam! Należy mi się)

solidnego kopa tam gdzie plecy traca swoja szlachetną nazwę, bo ani dieta mi nie idzie, ani ćwiczenia :(

buuuuuuu