Pamiętnik odchudzania użytkownika:
czarnaowca001

Wczoraj niechcący okazało się, że wchodzę w rozmiar, który widziałam ostatnio w 2011 r. :-) On ciągle jest pasztetowy, ale to już jest ta część rozmiarówki, o której istnieje świadomość w normalnych sklepach z ciuchami. :-)

Zastanawiałam się wczoraj, co dziś założyć i "przy okazji" chciałam sprawdzić, ile mi brakuje do bluzek, które nosiłam kilka lat temu oraz kilku nowych, które sobie kupiłam w celu większego zmotywowania się. ;-) No i okazało się, że wchodzę we wszystko, nawet te bluzki, których jakiś czas temu nie byłam w stanie założyć.

Oczywiście trochę inaczej ma się historia ze spodniami. Podobnie jak przy poprzednim odchudzaniu, dolna część ciała to ok. 1 do 2 rozmiarów więcej. Wtedy dopiero jak byłam na finiszu, to rozmiar góry z dołem się "mniej więcej" wyrównał. ;-)

Podobno za takie kroki milowe trzeba się nagrodzić - może fryzjer po nowym roku? :-) Regulacja brwi, henna rzęs, podcięte włosy - i naprawdę nikt mnie nie pozna po powrocie do pracy. :-D

Mamy połowę grudnia, niedługo święta i nowy rok. Większość znajomych spędza go w gronie rodziny i wraca po nowym roku z kilkoma podbródkami. ;-)

Ze względu na specyfikę mojej sytuacji życiowej jestem jedyną znaną mi osobą, która potrafi chudnąć w tym okresie. W tym roku jest o tyle miło, że na dwa dni świąteczne jestem zaproszona do znajomych (a.k.a. nowa rodzina), a całą resztę czasu mam dla siebie - i dla swojej formy. Będzie czas na gotowanie i sport w pełnym wymiarze czasu. :-)

Na razie jednak - ukochane sztuki walki, zumba i ćwiczenia z płytą. Aha, jeszcze jogging. Wczoraj wieczorem byłam na chwilę - ale tylko na chwilę, bo w moich okolicach jest tak ciemno i takie gówniane latarnie się palą, że strach jest biegać. Więc po joggingu zrobiłam jeszcze płytkę z belly dance. Tak na marginesie - czuję każdy kg, a może nawet każde deko mniej :-) na tym joggingu. A po joggingu (nawet tym krótkim wczorajszym) taki przyjemny ból, który pokazuje, że coś tam się ruszyło. :-)

Dodatkowe przemyślenia - chyba do czasu skończenia odchudzania serio muszę stać się abstynentką. Alkohol, nawet w niewielkich ilościach, kompletnie rozwala mi formę - i to przynajmniej na tydzień (!!!). I chyba zacznę się przyznawać, że dlatego nie piję.

Zatem ja po nowym roku wracam z mniejszym brzuchem. :-) Nogi są już coraz szczuplejsze, co zauważyłam ćwicząc na zumbie. I faktycznie, karykaturalnie to wygląda - szczuplejsze ręce i nogi a do tego wielki brzuchol. Więc wychodzi, że teraz z brzuchola powinno więcej spadać, do jako takiej normy. A później już mniej więcej po równo z każdej części ciała. :-)

... projektów w pracy. :-) I jest super, nie narzekam, to znaczy, że jest dobrze. Tyle że trzeba w tym napiętym grafiku zmieścić mój "powrót do formy", a to już jest czelendż. Muszę często stawać przed wyborem - ćwiczenia albo wyspanie się - i coraz częściej wybieram ćwiczenia. Karta Multisport się wyprocesowała - zaczęłam od zumby a teraz dołożę jeszcze siłkę i powinno być super. :-) Właśnie walczę ze sobą, czy jechać dziś do fitness klubu (kawałek stąd), na jogging, czy poćwiczyć z płytą. 

Chyba jeszcze wrócę dospać do łóżka. ;-)

A jak tam u Was?

No, byłam na tym joggingu i było super intensywnie. Niestety jeszcze nie wdrożyłam tylu ćwiczeń ilu bym chciała, ale jest na to rada - procesuje mi się karta Multisport i będę chodzić na dodatkowe zajęcia z koleżankami z pracy. :-) Póki co jednak walczę z infekcją, która wytrwale krąży wokół mnie. I czekam na wypłatę. Może do tej pory nie powinnam tak mocno spalać tych kalorii. Bida z nędzą przez wieś pędzą. :-D

Wczoraj zdarzył się kolejny cud nad Wisłą - wygraliśmy 2:0 z Niemcami w piłkę kopaną. :-))

A dziś ja wygrałam kolejną bitwę: wchodzę w dżinsy, które sobie kiedyś kupiłam i które były za małe o dwa rozmiary, w bluzkę, która była na mnie dobra trzy lata temu i w końcu dobrze wyglądam w koszulce treningowej, którą sobie kupiłam dwa miesiące temu - w której wcześniej odznaczał się tłuszcz. :-D

Postanowiłam to uczcić - wychodzę na jogging! :-D

No więc, jak by to zacząć... Odchudzanie idzie dobrze, ciało się wzmacnia, cm spadają, jaram się treningami, ale pojawił się pewien problem. Czy raczej zyskał na sile, bo pojawił się wcześniej.

W sierpniu pisałam o facecie od podchodów. No więc podchody rozwinęły się... na tyle, że on próbuje mnie zaciągnąć do łóżka. :-o Naprawdę już zapomniałam, jak potrafi w tym celu kombinować facet. To jest miłe, a on mi się bardzo podoba i chciałabym to zrobić, ale, kurczę, co mam zrobić z tym wielkim bebzolem?! Ciągle się zastanawiam, czy jemu ten bebzol (czy w ogóle tłuszcz...) nie przeszkadza, bo tak się zafiksował na twarzy i pośladkach, czy po prostu wyobraża mnie sobie inaczej? Kurczę, nie wiem. 

Przełamać się? Jak? Co z tym zrobić? :-(

Ze względu na zajętość ogólną wrzucam tylko krótkie podsumowanie:

- na treningach ze sztuk walki idzie mi coraz lepiej technicznie, 

- treningi są coraz lepszą zabawą dzięki której mam mocną kondycję,

- sądząc po ciuchach najbardziej spadło z pośladków i ud no i dalej z brzucha,

- przerzuciłam się na męskie pompki (!),

- myślę o joggingu na zewnątrz.

Wracam chyba do trybu 1-1,5 h dziennie, z przerwą na jeden dzień - po 1 boję się kontuzji (jak zrobiłam trening 2,5 h to moje kolano powiedziało dość ;-)), a po 2 nie mam aż tyle czasu i wolę mieć kilka aktywności upchniętych w danym dniu (praca, trening, książka, no i kwestie relacyjne ;-)).

Zaczęłam właśnie niedyspozycję i przekonuję samą siebie, że tylko tych 5 dni będę taka wzdęta. No ale może to też jest dobre - widzę opuchliznę, więcej ćwiczę, a po niedyspozycji jeszcze więcej spada. ;-) Choć czasem to jest bolesne (jak dziś) i wszystkiego się trochę odechciewa...

Ciąg dalszy mojego "wzięcia się za siebie". Zaczęłam dobrze, kilka miesięcy temu, rozkręciłam się od zeszłego miesiąca, a teraz atakuję pełną parą. ;-) Po tym jak podciągnęłam spodnie, w które wcześniej ledwo wchodziłam, tuż pod biustem stwierdziłam, że jest super i pora na odważniejszy cel.

Grudzień to czas imprez, które są znane w dużych firmach jako Christmas Party. To są imprezy tuż przed świętami. Panie wbijają się w ładne kiecki, a panowie w eleganckie garnitury. Czy można sobie wymarzyć lepszą okazję na "premierę" nowej sylwetki? :-)

Czyli oficjalnie - grudzień 2014 to deadline dla momentu, w którym będę wyglądać jak człowiek. Nie myślę od razu o pozbyciu się 100% nadbagażu, no ale co najmniej 80% już będzie mile widziane. Oczywiście nadbagaż będzie wciąż mierzony w rozmiarach a nie w kilogramach. Mam określony docelowy rozmiar.

Przy tej okazji, żeby się jeszcze bardziej zmotywować, zaczęłam przeglądać strony z kieckami. No i sieciówki to jest dramat. Nie mówię o rozmiarze, ale te rzeczy są po prostu przeciętne (nie mówiąc o jakości materiałów). Postanowiłam więc zaszaleć i poszukać kiecki jakiegoś polskiego producenta - ze względu na lepszą jakość. Weszłam więc sobie na stronę https://app.vitalia.pl/search/label/o...

Na tej stronie są polscy producenci odzieży od a do z oraz opisy kilku z nich. Upatrzyłam nawet kilka fajnych a do tego niedrogich rzeczy. :-) Zainteresuję się tematem bliżej końca listopada, na razie już wiem, że to dobry pomysł. :-) Następny krok po pozbyciu się nadbagażu to poszukiwanie własnego stylu.

PS. Się rozszalałam z wpisami w ten weekend... ;-)

... ze sobą, z własnym zmęczeniem, z własnymi ograniczeniami. Ostatnio odkryłam nowy typ zwycięstwa - po prostu z przeciwnikiem. :-) Okazuje się, że waga nie przeszkadza w szybkości ciosów i umiejętności obrony. A przynajmniej nie przeszkadza tak bardzo. ;-) Chyba że to sama wola zwycięstwa przysłoniła mi wszystko?

O to właśnie chodziło, żeby się skupić na nauce techniki i zdobywaniu punktów, dzięki czemu nie będę myślała za dużo o samym odchudzaniu, dietach sretach i innych bzdetach. ;-) To tylko coś, co pomaga mi dochodzić do celu jakim jest... po prostu zwycięstwo.

Dla odmiany wrzucam wpis na temat inny niż odchudzanie. Choć w sumie, jest to jedna ze zmian w podejściu chyba trochę związana z tym, że na serio wzięłam się za siebie.

"Wzięłam się za siebie" w sprawie diety, sportu, kariery, a teraz pora na najważniejsze dla mnie - w sprawie relacji. Jestem tutaj sama jak palec (nie liczę zwierząt domowych choć też je kocham), coraz mniej mi się to podoba i mówię"dość". Skoro najbliższe osoby czyli Rodzice nie żyją a pozostali z rodziny mnie nie poznają na ulicy i olewają, to postanowiłam stworzyć własną rodzinę. Nie myślę jednak o rodzinie pt. on, ona i gromadka dzieci. 

Tworzę własną rodzinę z bliskich osób, już zupełnie świadomie i jest to miłe. :-) Taka rodzina, z którą chciałabym być nie tylko na zdjęciu. Nie wpisuję jednak bliskich osób w role, które zwykle są przypisane biologicznie. Moja rodzina będzie rodziną w wersji 2.0. :-)

W tej rodzinie jest jedno jeszcze nie zajęte miejsce - dla jakiegoś wyjątkowego "niego". Nie mogę się doczekać, jak na niego już trafię - a jeżeli trafiłam, to na to, żeby się o tym dowiedzieć. Z pełną rodziną będzie na pewno ciekawiej i przyjemniej. :-)

Dobrze się w końcu ogarnąć, przyznać, co jest ważne i zdecydować, czego się w związku z tym chce, oj dobrze. :-)