Zosieńki, jedno z moich ulubionych. Wygląda na nim tak po prostu, zwyczajnie - jak zazwyczaj. Nie pozuje, nie jest przebrana - tylko sobie siedzi i uśmiecha po swojemu. Moja żabka...
Źle się dzisiaj czuję - i ciążowo i przeziębieniowo i w czaszce. Chodzi mi po głowie, żeby dzisiaj z pracy się urwać, wrócić do domu i zagrzebać w bety. Ale nic z tego nie wyjdzie - przyjeżdża kolega wręczyć zawiadomienie o ślubie (kto zna, to niech czyta uważnie, bo nie będę powtarzać: PISZCZU SIĘ ŻENI!!! ;)) a później hydraulik, bo nam się łazienka dzieciowa zatkała była na amen. A Maćka nie ma popołudniem i wieczorem, bo jedzie na wigilię do swojej byłej firmy. Soł - z betkowania nici. Nic to, jeszcze z miesiąc i idę na L4, tak już do końca ciąży. Odpocznę może (jaaaasne... ;), pewnie się wyśpię (już prędzej) i posprzątam zaległości. Tak po prawdzie poszłabym na zwolnienie i od jutra. Rany, nie poznaję samej siebie, naprawdę...
Buziaki czwartkowe!
PS. Właśnie mi szef podpisał urlop na Sylwestra. Fajnie :)
...w kwiatach...
Się wyłączył chłopina boleśnie, mimo, że dobra dla niego jestem - nie dźwigam przesadnie (czasem Zochacza, ale to nieczęsto, bo mam surowy zakaz od lekarza i Męża), nie przytyłam znacząco (bujam się w okolicach 60 kg, pod koniec 5 miesiąca ciąży - czyli przytyłam jakieś +/-4 kg, nie jest źle a on dziczeje...), chodzę raczej w płaskich butach. No właśnie - może tu pies pogrzebany? Dzisiaj ubrałam kozaki na obcasie i na razie (tfu tfu) nic mnie nie poskręcało. No cóż - zobaczymy wieczorem. Pewnie mi Jajo jakiś ucisk na nerwa robi - masaże dla ciężarówek niewskazane, ale naświetlanie lampą? Muszę chyba zacząć to robić - działać moi Mili, a nie marudzić ;)
Najpierw 
daje radę :P) i ploty. W piątek dołączyła jeszcze do nas dawno niewidziana koleżanka. Siedziałyśmy długo w noc a tematów nie brakowało. Jedyny zgrzyt, to fakt, że odzwyczaiłyśmy się od owej koleżanki i nieco mnie ciężar jej doskonałości przygniótł. Jest cudowną matką, dobrą żoną, rewelacyjnym pracownikiem, ma pasje, które rozwija i zaszczepia dzieciom - które oczywiście też są boskie. Dzieci rzeczywiście ma świetne, fakt :) Jednak przedstawiła wszystko w tak świetlistych barwach, że momentami czułam się jak matka gamonia, bylejaki i szeregowy pracownik i w dodatku osoba bez zainteresowań i nudna na maksa. Cóż - może i tak jest a może po prostu nie stawiam się na takich piedestałach? :) Pomijając to jedno - było super. I chyba częściej trzeba znajdować dla siebie czas, no nie - Gajowa? :) A żeby było śmieszniej - umówiłyśmy się z Czarownicami i razem ze Szfagierrą ominęłyśmy imprezę rodzinną. Cóż - nie można mieć wszystkiego a chociaż lubię rodzinę mojego Pana Mensza, to nie żałuję - bo tam na bank nie było tak fajnie :D A do domu wróciłam kole 1 w nocy - bo odwoziłam jedną z przyjaciółek do Bojana. Niektórzy mieszkają na "większej wsi", niż ja ;) A wbrew pozorom to wcale nie jest tak daleko! :)
i mam na siebie uważać. Zwolnienia jeszcze nie chcę, chociaż za każdym razem lekarz się pyta, czy aby jednak? Ale jeszcze nie teraz - plan mam, żeby w połowie stycznia z pracy się ewakuować. Tak, żeby jeszcze najważniejsze wyceny na koniec roku zrobić, inwentaryzację klepnąć i pozakładać nowy rok w spółkach (i poukładać plan kont PO SWOJEMU ;)) Połowa/koniec stycznia to chyba dobry termin, tak myślę - jakieś półtora miesiąca przed terminem (a nie, jak z Zosią - dwa tygodnie przed porodem ;)). Zdążę odpocząć. Zdążę się w domu zmęczyć ;) Zdążę sobie poukładać na nowo życie bez pracy. Zdążę zatęsknić za firmą zanim Naleśnik wypełni sobą cały czas i nie będę miała okazji pomyśleć nawet o niczym innym. Tylko musiałam uświadomić swojemu szefowi, że warto zacząć rozglądać się za zastępstwem już, bo nie mamy czasu do marca - jak twierdził... Odbyłam poważną z nim rozmowę na temat mojego macierzyńskiego i wcześniejszego L4 - nie pamiętam, czy o tym pisałam. Trochę się martwię - ale z drugiej strony byłam uczciwa i rzetelnie powiedziałam, jak to widzę. I takiej uczciwości chcę oczekiwać od pracodawcy. Ale lęk pozostał - w dniu rozmowy dowiedziałam się, że w firmie "wymienili' trzy osoby...
Strzał w dziesiątkę :) Lekkie, przyjemne, zabawne - aczkolwiek nie powiem, że łatwe, bo też zmusza czasem do myślenia. Nosz qrka blada - mi myślenie szkodzi... ;) Tak więc poczytuję sobie jego felietony w tak zwanym "międzyczasie"chichrając się zawzięcie :)
albo taka 
, nie pamiętam ;) Uśmiechnęła się koszulina do nas, po prostu :) Później odwiozłam Chłopa do Wrzeszcza (pępkowe było, kumplowi się syn urodził... ;)), wróciłam z Myszą do domu - szybki prysznic***, długie tulenie wieczorne i dopiero o 21.30 miałam w końcu czas dla siebie. I co robiłam? Naleśniki smażyłam, na dzisiaj. Kopytka robiłam, do zamrożenia na kiedyśtam. Kotlety mielone, także do zamrożenia, na kiedyśtam. Pan Monsz zdążył z pępkowego wrócić, zanim skończyłam. Ale za to mam dzisiaj pyszny lunch - 4 naleśniki, każdy z innym nadzieniem ;)
Kawa nie działa. Głupie teksty Eli***, które zawsze podnosiły mi ciśnienie, też przestały skutkować. No rozpacz ciężka - naprawdę teraz to tylko koks jakiś albo amfa albo inne coś, co mi zwłoczącą powiekę uniesie i wzrok zogniskuje. Ajejej... ;)