Znajomi (66)
Ulubione
Sylwetka
O mnie
Informacje o pamiętniku:
| Odwiedzin: | 81636 |
| Komentarzy: | 1162 |
| Założony: | 25 lutego 2008 |
| Ostatni wpis: | 4 lutego 2015 |
Postępy w odchudzaniu
Dzisiaj udało mi się zakończyć dzień bez słodkiego co nieco,pierwszy raz jestem zadowolona z siebie,bo nie uległam pokusie,a i z samochodem udało mi się załatwić,jutro jadę na "obdukcję" mam nadzieję,że ubezpieczyciel zaproponuje jakieś sensowne odszkodowanie,bo mam już dość ładowania w ten samochód.Ciekawe jak mi dietka pójdzie dalej,jak przestanę się stresować,a więc do jutra moje kochane,dobranoc..................
Kolejny dzień właśnie mija ,jakoś mi poszło,ale oczywiście po powrocie z pracy zjadłam cukierka ale to było z nerwów,bo wracając z pracy miałam stłuczkę,na skrzyżowaniu wjechali mi w "dupę",nawet niewiem jak się załatwia tego typu sprawy,co mam zrobić z oświadczeniem wysłać do ubezpieczyciela tego chłopaka,który mnie stuknął,jutro się dowiem,a teraz dobranoc...........................
codziennie rano powtarzam sobie,że muszę zdecydować od którego dnia zacznę ostatni raz walkę z tym paskudnym tłuszczem,tak trudno zdecydować,wiem,że muszę ale ........ Odebrałam wyniki z oznaczonym cholesterolem mam 259,już to powinno mnie zmobilizować jeśli chcę wychować mojego syna.Dzisiaj pojechałam na rynek wielkopolski kupić sobie spodnie na wycieczkę,jak zobaczyłam jakie ogromne pani na straganie mi podała (pomyślałam,że mocno przesadza)do przymiarki to zamarłam,ale nic nie powiedziałam tylko grzecznie przymierzyłam ,są dobre !!!!!!!!!!jestem w szoku,nie myślałam,że takie wielkie rzeczy już noszę,więc jednak tak jest jak mi ostatnio powiedział mój brat wiosną "magda jeśli nie zadbasz o siebie to na jesień z wojskowych namiotów będziesz dla siebie szyła rzeczy" miał rację,a najgorsze jest to,że zaczynam unikać ludzi,poprostu się wstydzę ,a zmobilizować się też nie mogę.A wydawałoby się,że jestem silną kobietą,dwa lata temu po 23 latach rzuciłam palenie(a paliłam nawet w ciąży-wstyd),ale też zaczęłam tyć.W tym roku w wieku 42 lat zdałam za pierwszym razem na prawo jazdy,to było w marcu,w kwietniu kupiliśmy samochód,a w lipcu pojechaliśmy 400 km.na wakacje(teraz mąż chodzi na prawko-zazdrości mi).Czyli jeśli chcę to mogę,więc dlaczego tak trudno odmówić sobie jedzenia??????????
Dzisiaj wstałam po nocce o 12 ale czułam się bardzo zmęczona cały dzień nie chciało mi się nic robić,ale w końcu zmobilizowałam się i zrobiłam porządek w kilku szafkach kuchennych,nie miałam syfu,ale nie lubię okruszynek,czy rozsypanych przypraw,a po za tym kurz.Jutro idę z moim synem do lekarza,przyszedł ze szkoły z katarem ale po południu pojawił się kaszel więc idę za wczasu bo przy moim szczęściu okarze się,że z wycieczki nici bo mały się na dobre rozchoruje,wiecznie coś,a tak bym chciała mieć choć jeden dzień tylko dla siebie ,całe moje dotychczasowe życie dbałam o kogoś a o mnie kto zadba,nawet ja o siebie nie dbam,bo brakuje mi na siebie czasu,kiedy to się zmieni???????????
Zastanawiam się czy znowu zaczynać wszystko od początku,na pasku mam 82kg,ale teraz po rzuceniu diety i wielkim codziennym obżarstwie waga podskoczyła do 86,7kg,pewnie nigdy nie schudnę zawsze zaczynam a potem po kilku dniach przychodzi zwątpienie i zniechęcenie i zaczynam wielkie żarcie.Patrzę na siebie w lustrze i przecieram oczy ze zdumienia ,to przecież nie ja,to nie mogę być ja. W sobotę jadę na wycieczkę w bieszczady i okazuje się,że nie mam co spakować do walizki,poprostu posiadam bardzo niewiele rzeczy w tym rozmiarze ,bo po co kupować przecież schudnę,a jeśli nigdy nie zrzucę tego tłuszczu to co,muszę iść jutro,a właściwie dzisiaj jak się wyśpię po nocce i kupić kilka rzeczy dla grubasów ale muszę ograniczać wydatki,bo do tego wszystkiego mój samochodzik odmówił jazdy,a pompa hydrauliczna do peugeota to wydatek około 400zł,do tego klocki hamulcowe i jestem ugotowana. A tak poza tym jak sobie pomyślę,że pierwszy raz od urodzenia mojego synka rozstanę się z nim na 8 dni to.........Filip ma osiem lat ale jest dzieckiem upragnionym i wyczekanym,więc ja matka kwoka nie spuszczam go z oka na dłużej niż kilka godzin kiedy jestem w pracy,a teraz z mężem jadę pierwszy raz bez synka,będę tęsknić i to bardzo,ale mam nadzieję,że z wycieczki wrócę zadowolona.Będę też miała czas aby zastanowić się czy podjąć ostateczną próbę zrzucenia tych znienawidzonych kilogramów.
