Pamiętnik odchudzania użytkownika:
alusia90

Cześć, dawno mnie tu nie było. Chciałam informować Was na bieżąco co się u mnie dzieje, ale lekki odwyk od komputera bardzo mi się przydał :) . 

Do końca tygodnia mam urlop, ale niestety 3 kolejne dni spędzę w pracy. Mam wyjazd integracyjny i ze względu na spore zmiany w firmie wolałam poświęcić te dni, aby po powrocie nie przeżyć szoku. 

Co do odchudzania. Mam niestety lekką nadwyżkę, spowodowaną zatrzymaniem wody. Za kilka dni (jak co miesiąc :) ) wszystko powinno wrócić do normy. 

Od 2 dni nie podjadam, a miałam z tym naprawdę ogromne problemy, zwłaszcza w pracy, poza tym ładnie ćwiczę (5 x w tygodniu) i są pierwsze efekty :) 

Nawet moje spodnie mi wczoraj powiedziały, że albo powinnam schudnąć, albo przestać robić przysiady, bo moje pośladki nie mają miejsca :) 

Przepraszam za takie widoki, ale musiałam to zdjęcie tutaj wstawić. 

Na szczęście stało się to gdy wsiadałam do samochodu wracając z zakupów do domu. W garażu oczywiście musiałam trafić na sąsiada, który koniecznie chciał na mnie zaczekać i pojechać razem ze mną windą. Ale się zdziwił, gdy mu powiedziałam, że muszę jeszcze coś sprawdzić w samochodzie. Bogu dzięki, że nie zaproponował mi pomocy :) 

Wracam na dobre...

Wrzucam kolaż zdjęć z dnia dzisiejszego. Jak widzicie jest źle... ale nie martwcie się   Drzwi będę miała zamontowane za 2-3 tygodnie, a wszystkie fałdki będą znikały sukcesywnie przez okres kolejnych miesięcy 

Mój plan działania. 

- ćwiczenia z trenerem NIKE+ kinect (Ćwiczę z nim już prawie 2 tydzień i bardzo sobie to chwalę - najlepiej wydane 70zł na grę)

- raz na jakiś czas bieganie, od jesieni będzie częściej, bo nie lubię biegać w takich temperaturach ( w maju kupiłam nowe butki do biegania, tym razem trailowe, bo od czasu przeprowadzki nie biegam już po warszawskich chodnikach, a mareckich ścieżkach)

- zdrowa dieta i dużo płynów. (ponad 2 tyg temu każdy poranek zaczynam szklanką ciepłej wody z sokiem z połówki cytryny) 

Cześć wszystkim, 

po prawie 3 latach wracam na Vitalię. Co się zmieniło w tym czasie w moim życiu. Bardzo wiele. W lekkim skrócie jest to opisane poniżej.

Po moim ostatnim wpisie z października 2012r straciłam pracę (odwołanie prezesa i poważne zmiany w spółce), przez kolejne 8msc nie mogłam znaleźć nic nowego. Przeszłam przez dziesiątki rozmów kwalifikacyjnych i nic. Nikt mnie nie potrzebował. Czułam się jak totalne zero. W domu zaczęłam warczeć na męża. Prawie nie rozmawialiśmy ze sobą, zadłużyliśmy się na wszystkie możliwe sposoby, aby móc przeżyć w Warszawie. Czułam się dla niego ciężarem. Zaledwie 3 msc po ślubie...chciałam od niego odejść, a na Święta Bożego Narodzenia wybieraliśmy się do swoich domów już oddzielnie z zamiarem ogłoszenia rodzicom informacji o tym, że się rozwodzimy. Ja miałam wrócić do domu rodzinnego, a on chciał zostać w Warszawie. To była nasza wspólna decyzja i jedyne wyjście jakie widzieliśmy dla siebie w tamtym momencie... Nie wytrzymywaliśmy psychicznie ze sobą... 

Na szczęście dwa tygodnie przed świętami dostałam dorywczą pracę na infolinii, niby nic, ale bardzo mi to pomogło w odbudowaniu własnej wartości.

Mimo wszystko spędzone oddzielnie święta (bez ogłaszania rodzinie zamiaru rozwodu) dały nam sporo do myślenia o naszym małżeństwie. Na szczęście przetrwaliśmy to i do Warszawy wróciliśmy jako małżeństwo z 5msc stażem.

... cały stres związany z tym wszystkim zaczęłam zajadać. Prawie nie wychodziłam z domu, nie spotykałam się ze znajomymi. Do roku 2013 (marzec 2013) moja waga osiągnęła prawie 74kg. Czyli wróciłam do wagi, z której udało mi się zejść poprzednio.

W ciągu kilku kolejnych miesięcy kiedy znalazłam nową pracę (w banku). Przestałam jeść z powodu braku czasu. Jedynym posiłkiem jakim jadłam w ciągu dnia było śniadanie. Po 8 msc takiej pracy schudłam do 63 (grudzień 2013) kg, a włosy zaczęły mi siwieć i wypadać garściami. Czułam się bardzo źle... z dnia na dzień rzuciłam pracę. Na szczęście znajoma szefowej mojego męża zaprosiła mnie do siebie na rozmowę i tak od lutego 2014 r jestem jej asystentką, i pracuję w firmie reklamowej. 

W czerwcu kupiliśmy swoje pierwsze własne M. A od października mieszkamy już u siebie. Jesteśmy szczęśliwi...

Jedyne co nadal mi pozostało po tych przejściach to waga, która dzisiaj rano wynosiła 71,6kg.

To co chciałam pokazać Wam w tym wpisie, to to, że z każdej sytuacji jest wyjście. Czasami trzeba na nie trochę poczekać. U mnie były to prawie 2 lata, aby wrócić do psychicznej stabilizacji. Do fizycznej będę wracała już razem z WAMI i obiecuję Was nie opuszczać na tak długo po raz kolejny...