Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Treviso. Niedziela.

Dziś chcę się podzielić, swoimi wrażeniami z wyprawy do Umbrii. Byłam tam, pomiędzy 12 a 18 czerwca, tego roku. 

Mieszkam blisko południowej granicy kraju więc odpadła mi podróż przez całą Polskę. A i tak do Treviso jechaliśmy całą noc. W autobusie, nasza pilotka, Agnieszka, aby wprowadzić nas w odpowiedni klimat, puściła film o św. Franciszku. Będziemy przecież wędrować śladami tego świętego.

Dojechaliśmy do Treviso rano i rozpoczeliśmy wędrówkę. Do miasta wkroczyliśmy Bramą św. Tomasza. Jest to najpiękniejsza brama, w XVI wiecznych murach obronnych miasta.

Oto przybliżenie jednego, ze strzegących wejścia, lwów. Ma tak zabawną minę, że musiałam zabrać go ze sobą 😉

Jeszcze nie dotarliśmy do Umbrii, a już natkneliśmy się się na piękny posąg św. Franciszka...

i klasztor pod jego wezwaniem. Klasztor zbudowano w stylu romańsko-gotyckim. Budowla pochodzi z XIII wieku, ale podczas wojen napoleońskich została mocno zniszczona. W XX wieku klasztor odbudowano.

Idąc dalej, zobaczyłam ten bardzo ciekawy budynek. Jest to Loggia dei Cavalieri, będąca przykładem stylu romańskiego z Treviso. Prawdopodobnie stoi na miejscu rzymskiego forum. Była nie tylko symbolem politycznej władzy szlachty, ale i miejscem spotkań i zabaw.

Rozglądałam się uważnie i zauważyłam na murach...

i ścianach, ocalałe, choć nadgryzione zębem czasu, przepiękne freski.

Katedra św. Piotra, w stylu romańskim, powstała pomiędzy XI a XII wiekiem. Ale pierwszy kościół zbudowano tu już w VI wieku. Niestety, w 1768 r., został wyburzony i odbudowany w stylu neoklasycystycznym. Ze starej świątyni pozostała tylko krypta. Nie widzieliśmy żadnego z wnętrz kościołów ani muzeów. Na to mieliśmy za mało czasu.

Zachodnia fasada katedry, mimo że wygląda jak świątynia rzymska, pochodzi z 1836 r. Zresztą stoi najprawdopodobniej, właśnie na miejscu rzymskiej świątyni. 

W pobliżu katedry, spotkałam tego lwa i musiałam zrobić sobie z nim zdjęcie.

I następna ciekawostka. Fontanna delle Tette powstała w XVI wieku. Podczas uroczystości, za czasów Republiki Weneckiej, z piersi kamiennej kobiety płynęło wino, białe i czerwone.

Weszliśmy w te piękne podcienia, które szczególnie cenione są w upały.

Ciągną się wzdłuż placu Piazza del Signora, na którym pełno jest urokliwych pałaców.

Uliczki są często dodatkowo dekorowane rzeźbami. I to w dodatku, współczesnymi.

Przy tej uliczce stoi piękny pałac Casa dei Carrariesi, z typowymi oknami weneckimi. Wewnątrz wystawiane są dzieła sztuki Dalekiego Wschodu.

Miasto leży u zbiegu dwóch rzek Botteniga i Sile. Ich odnogi tworzą kanały.

W wolnym czasie włóczyliśmy się, podziwiając kanały, jak również położone nad nimi, stare domy.

Nad kanałami przerzucono wiele mostków.

Bardzo spodobało mi się to koło młyna wodnego. Było ich wiele w mieście, ale nie wszystkie przetrwały.

W krainie tiramisu i prosecco nie mogliśmy nie spróbować tych przysmaków

Zagapiłam się i nie zrobiłam zdjęcia naszego prosecco, więc zamieszczam zdjęcie z internetu.

Opuszczając Treviso nie mogłam nie spojrzeć, jeszcze raz, na Bramę św.Tomasza. Chętnie bym do tego miasta wróciła.

W drodze do hotelu był postój w Autogrillu. Uświadomiliśmy sobie, że jest niedziela i jak chcemy toastem uczcić przyjazd do Umbrii, to już teraz trzeba się zaopatrzyć w odpowiednie trunki 😉

Wieczorem dojechaliśmy do naszego hotelu w miasteczku Santa Maria degli Angeli. Oto on.

W samym hotelu zaskoczył mnie ten plakat.

Ciekawe, czy prezydent Barak Obama wie, że reklamuje skutery? 🤪

Po rozgoszczeniu się w pokoju i odświeżeniu po długiej podróży, ruszyłyśmy z koleżanką, na poszukiwanie odpowiedniego miejsca na kolację. W hotelu wybrałyśmy opcję bez obiadokolacji, bo chciałyśmy pokosztować różnych potraw, które same wybierzemy i to o porach które nam pasują. Tego wieczoru, całkiem dobrze trafiłyśmy. Niestety moja komórka została w pokoju i nie zrobiłam żadnych zdjęć. Wieczór zakończyliśmy we czworo, przy stoliku przed hotelem, toastami za powodzenie wyprawy.