Pamiętnik odchudzania użytkownika:
PANDZIZAURA

Truchtałam ,kijkowałam w Parku Kasprowicza i  dostałam zaproszenie na imprezę biegową w Szczecinie.

Jeśli 11.03.2012 będziecie w okolicy to zapraszam

http://psb-biegi.com.pl/r/r7.pdf

Biegać nie będę ale jest też marsz Nordic Walking i baaaardzo się cieszę

Wekend bardzo aktywnie, dietowo jednak już nie tak wzorowo ach te pączusie.Waga optymistycznie,jutro się pomierzę.

Od rana  pomagałam  w organizacji biegów przełajowych -lokalne mistrzostwa. Niby nic wielkiego, weryfikowanie numerów startowych, "łapanie" dzieci na mecie i kilka zajęć porzadkowych.

Nawet się specjalnie nie meczyłam. Tak myślałam do powrotu do domu. Po drodze szybkie zakupy,w domu krokiety z pieczarkami na obiad, a potem położyłam się dosłownie tylko na chwilkę i padłam.

Chyba upiłam się powietrzem, cały dzień był słoneczny,mroźny i rześki.

Jutro jadę z chłopcami  na otwarte biegi przełajowe SLIB,kiedyś też w nich startowałam trochę mi smutno,że już nie biegam ale tylko trochę. Jadę, poćwiczę na świeżym powietrzu, może trochę potruchtam. Grunt to się ruszać- będzie dobrze :)

Teraz mogę bo umowa podpisana

Rada sołecka,a właściwie pan sołtys zapytał mnie miesiąc temu, czy nie poprowadziła bym cwiczeń dla babeczek z naszej wśi. Dawno temujeszcze przed operacjami i urazem kręgosłupa, na fali szału na KLUBY KWADRANSOWYCH GRUBASÓW, prowadziłam gimnastykę odchudzajacą w jednym z takich klubików.Nawet udało mi się uzyskać papiery instruktora fitnesu. Ale potem zdrowie się posypało i jak to mówia wypadłam z rynku.

Zanim pomyślałam co robię odpowiedziałam,że bardzo chętnie.ups, ups..... dopiero potem do mnie dotarło,że mam 8 letnią przerwę i kurde może być krucho...

Na pierwsze zajecia przyszły 4osoby-trzęsły mi się łydki. Na drugich było juz 12 osób o pomyslałam jest nieźle.Potem juz fama poszła i mam teraz grupę liczacą w porywach do 25 .

 Nie jestem tak sprawna jak kiedyś, nie  mogę skakać(kolana i plecy) ale robię ćwiczenia cardio w marszu,dorzucam trochę kroków tanecznych i wychodzi nieźle.W drugiej części  ćwiczenia kształtujące,potem rozciąganie i relaks.

Dziewczyny są kapitalne wspierają siebie nawzajem i wspierają mnie. Na zajecia biegnę jak na skrzydłach i łatwiej mi opanować zachcianki....przecież mam być wzorem -prawda ?

Rano na wadze 78,2 kg  kurcze znowu euforia. Wiem , wiem zaraz zwolni ale póki co cieszę się.

Dietowo bardzo grzecznie i zdrowo(zielsko,platki ,jogurty).

Ruchu dzisiaj też sporo.W szkole z dzieciakami na zajęciach tanecznych poznajemy tańce europy. Dzisiaj była Irlandia, bardzo skoczna i porywająca muzyka, hasaliśmy prawie 1h.

Po pracy Long joga 90 minut  kocham te zajęcia.

Od kilku dni jestem bardzo nakręcona i chyba wiem dlaczego.Kontrola wagi ,diety,ćwiczeń daje mi poczucie ,że kontroluję również swoje życie,że jezeli tylko dość mocno się zawezmę to dam radę pokonać wszystko.

Jeszcze nie wiem czy to dobrze, czy źle- ważne ,że pomaga przetrwać ten trudny okres.

Udało się nawet więcej 

Na kije sie nie dało, to poskakałam.

Troche aerobiku ,trochę stepów, brzuszki i uzbierała sie godzina.Strasznie mnie jeszcze nosiło.

Zadzwoniłam do Skrzacika i pojechałyśmy na jogę, wycisk dobrze mi zrobił i cieszę się że wyciagnęłam Skrzacika z domu.

Ktoś mądry mi napisał:"Nie rób nic na siłę ,wystarczy żeby czuła,że jesteś."-staram się.

Zostałyśmy na medytacje.Miałam nadzieje,że nasz Guru Rafał pomoże i miałam rację. Skrzacik chyba ruszył z miejsca i to będzie jakiś przymus wstania z łóżka i wyjścia z domu bo z tym u niej jest najgorzej.

Medytacja ruszyła też moje emocje.Wreszcie mogłam się przyjrzeć sobie,sprawom które dzieją się wokół mnie.Przetrawiłam chyba cały ból,złość i strach, które schowałam głeboko udajac,że ich nie ma ,że mnie to nie dotyczy.Wyryczałam się,wyartykułowałam wreszcie czego tak bardzo się boję. Jestem lżejsza o jakieś 10kg trosk.

Lekka i spokojna idę spać .Dobranoc,spokojnych snów dziewczęta .

trochę w życiu moim i rodziny.Wiem tak bywa, wiem bedzie lepiej ale nie mam siły o tym pisać stąd moja absencja.Coraz  trudniej zachować optymizm, zwłaszcza,że to ja byłam najczęściej tą, która mówiła wszystko będzie dobrze.

Powolutku wychodzę na prostą, mam nadzieje,że rodzice też się pozbierają.

Depresja ''A" jakoś oswojona,stała opieka lekarzy, 3-miesięczna terapia na oddziale,a ja nie wiem jak pomóc, bo wiem że strasznie nawaliłam i boję się.

Wychowuję męża(bezrobocie jest okropne).

W tym kotle coraz mniej myślę o sobie, rozchorowałam się, to ewidentnie efekt stresu.Wyczekuję wiosny...