Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zła żona... i wypalona matka... nieoptymistyczny
wpis :(

własńie tak się czuję od kilku lat....

... jej... rozumiem Ciebie doskonale, bo bywa że i ja się tak właśnie czuję... nie lubię wtedy ani siebie, ani nikogo...

musisz porozmawiać z mężem szczerze i to teraz gdy cię jeszcze wysłucha mężowi jak każdemu facetowi trzeba wszystko tłumaczyć sam się nie domyśli bo za jakiś czas będzie za póżno i staniesz się zgoszkniałą znerwicowaną kobietą musisz mieć trochę czasu dla siebie i nie bój się mąż sobie poradzi i dzieci też wiem co mówię sama bylam w takiej sytuacji i o malo nie rozpadlo się nasze małżenstwo chociaż kochaliśmy się bardzo

Niestety jest różnica między ja chcę a jak jest - wszystkie to mamy. Uległaś wizji "idealnego życia i idealnej żony i matki". Wydaje mi się że powinnaś znaleźć czas dla siebie. Np wychodizsz na spacer, do kosmetyczki itp ale idziesz sama - zostawisz dzieci i męża i robisz coś dla siebie. Trochę pozytywnego egoizmu jeszcze nikogo nie zabiło:)

powinnas szczerze z nim porozmawiac, jesli potrafi z tobą rozmawiac, powiedziec jak się czujesz i czego bys chciala, mam nadzieje ze nalezy do mezczyzn z ktorymi da się rozmawiac, tylko wtedy odnajdziesz w tej rozmowie jakąś ulgę..., tylko badz szczera!

a moze Twój mąż za mało Cię wspiera w tym wszystkim?

No coz,dlatego wlasnie ja nie chce dzieci,bo wydaje mi sie,ze tez byla bym sfrustrowana a tak skupiam sie na sobie.Co do Twojego problemu to powinnas szczerze pogadac z mezem i postarac sie cos zmienic w swoim zyciu,moze zacznijcie od wspolnych wakacji?

Przepraszam, ale nie będę się użalać.... Może wsadzę kij w mrowisko.... Dostajemy to, na co się zgadzamy. U mnie w małżeństwie to ja jestem tą stroną, która wyjeżdża i więcej pracuje. Dziesiątki razy byłam sama za granicą w tygodniowych, dwutygodniowych delegacjach. Nigdy nie miałam poczucia, że robię coś niewłaściwego - ale też mój mąż nigdy się nie skarżył i nie narzekał, bo to była nasza wspólna decyzja. Też zostawał sam z córką (teraz jest ona już nastolatką). Porozmawiaj z mężem i powiedz mu, co czujesz. Od robienia niewolnicy na forum (rozumiem, że chciałaś się wygadać) Twój świat się nie zmieni. Piszesz, że poświęciłaś wypad do koleżanek. Pytanie, czy mąż od Ciebie tego oczekiwał? Jeśli nie - poświęcasz się, bo sama uważasz że to konieczne - i tu wina jest w Tobie. Ty będziesz miała poczucie poświęcenia, a otoczenie i tak tego nie doceni, więc trochę zdrowego egoizmu nie zaszkodzi. Jak sobie tak "wychowałaś" faceta, że myślisz, że sobie nie poradzi biedny jak wyjedziesz... A może sobie poradzi?? Chyba, że ona jest przeciwny Twoim wyjazdom - wówczas problem jest w związku i tym bardziej powinniście pogadać.

Hahaha Za chwilę zostanę sama na 4 tyg. z 3 dzieci bo mój małżonek jedzie do sanatorium (ZUS go wysyła-nie wypowiadam się) .... dzieci wozić do szkoły, ja do pracy, i cała reszta majdanu na mojej głowie...Wiem, ze to mało pocieszająca odpowiedź iż inne matki żony i kochanki czują to samo co TY. Chciało by się czasami uciec .... Dasz radę !

Masz to na co sobie pozwalasz, widać, że wyraźnie jesteś przemęczona. Niech mąż również Tobie pomaga w obowiązkach domowych czy opiece nad dziećmi. Nie wiem czy masz pracę czy nie, ale jeśli nie spróbuj coś znaleźć (no chyba, że Ci się nie chce) i odkładaj na wakacje (niekoniecznie z dziećmi i mężem, bo z nimi nie odpoczniesz) namów jakąś koleżankę żeby z Tobą pojechała, albo udaj się na wakacje sama. Niech mąż zostanie na kilka dni z dziećmi i może wtedy bardziej doceni Twoją pracę. Wkurza mnie ten stereotyp matki - polki która ma być idealną żoną i mamą za wszelką cenę... Przez jakiś czas mieszkałam w Skandynawii, i dopiero tam nauczyłam się jak wygląda zdrowy związek. Mężczyźni pomagają kobietom we wszystkich obowiązkach i wiecie co? te szwedki wyglądają na dużo szczęśliwsze niż wiecznie zajechane polki. Jestem pewna, że jesteś dobrą mamą i żoną, ale po prostu nadmiar obowiązków, i brak samorealizacji Cię przerasta i jest to zupełnie zrozumiałe, dlatego MUSISZ to zmienić. Pozdrawiam :) A.

ja tez tak mam od czasu do czasu. Mam wrażenie, że napisałaś dokładnie to co wtedy siedzi w mojej głowie :)

jedyną pokrzepiającą rzeczą, gdy człowiek wpis tego typu wpis, jest to, że kobiety w końcu odważają się o tym mówić i jedna od drugiej dowiaduje się, że nie jest z tego typu uczuciami sama

a myslalam ze to ja tylko mam takie mysli czytajac twoj post wiedzialam co bedzie dalej mam IDENTYCZNIE. oprócz wyjazdow meza za granice bo ma firme i ciagle tam siedzie wraca po nocach ale to samo zastanawianie jak to zrobic zeby wszyscy dookola byli zadowoleni maz dziecko.Ale ja nie jestem wrózka i Bogiem i na pstrykniecie palca nie zrobie czary mary tak sobie juz tlumacze bo zwariuowac idze.Z mezem niezbyt ciagle zle bo mnie to boli bo nie przytulam sie itd dziecko zle bo nie gram z nim w gry nie maluje farbami ehhhszukam jakiegos bodzca zeby z tego wyjsc i sie zdystansowac moze macie jakis sposob ze jak jest zle to z drugiej strony nie jest zle;]

Jak dla mnie masz absolutna racje. Cale wychowywanie dzieci i donm spadly na Ciebie. Nie kazda kobiete taki tryb zycia musi satysfakcjonowac, i nie ma w tym absolutnie niczego zlego. Masz ambicje, to je spelniaj. Nie musisz byc idealna dla meza, badz idealna dla siebie.

Szczerze? Takie jest to właśnie pop... życie. Teraz to wiem. A gdybym wiedziała wcześniej, nie wychowywała się na bzdurnych brazylijskich telenowelach i nie wierzyła w mit idealnej rodziny o kochającego męża, któremu zależy na szczęściu żony to nie urodziłabym dziecka i miałabym święty spokój. To takie niesprawiedliwe, że to my musimy się poświęcać. Nigdy nie usłyszałam "ja zostanę z dzieckiem, a ty idź, spotkaj się z koleżanką, odpocznij..." czy coś w tym stylu. Nigdy. Czuję się oszukana:(

Czemu układasz sobie w głowie jakiś tam wzór żony i matki?To że wszystko nie jest na tip top nie znaczy jesteś be.

Wydaje mi sie ze to co pisałaś na początku nie istnieje ( albo jest bardzo malo spotykane ) wydaje mi się ze takie rzeczy to tyllo w filmach..nikt z nas nie jest idealny ale jesten pewna ze jestes dobrą matką i dobrą żoną.ale przede wszystkim jesteś zwykłą prostą kobieta która potrzebuje wsparcia , pomocy a moze wymaga od siebie za dużo ? :*

To Ty tez wyjedź gdzies sama . Ja tak robię i mąż nie raz zostaje sam z córka np na 2 dni jadę z przyjaciółka nad jezioro . Musisz czasami myśleć TYLKO o sobie bo inaczej zwariujesz. .Nic się nie stanie jak mąż zajmie sie dziecmi. W końcu to jego obowiązek jako rodzica wiec żadnej laski nie robi :)

no ale myślałaś że z dziećmi będzie inaczej to normalne że przez pare lat.. a czasem dłużej siedzi się uwiązanym pieluchami sprzataniem itd. nigdy nie ma tak jak w tv pokazuja że dzieci się łądnie bawią rodzice chodza na romantyczne kolacyjki wyjazdy rodzinne to sielanka.. trzeba to jakoś przeczekać. dlatego ja już nie decyduje się na drugie dziecko bo widze po kolezankach co będzie i nie jestem na to gotowa.

Komentarz został usunięty