Pamiętnik odchudzania użytkownika:
bozek10

Rachunek sumienia:

1. Morale spada, nie mam postępu więc i satysfakcji ze spadków, choćby maleńkich. Jedyne co mnie cieszy to że waga nie rośnie z powrotem.

2. Dieta do kitu, w ogóle się jej nie trzymam. Jem co popadnie jak mnie głód najdzie, to jest mój BŁAD. muszę to naprawić i szykować sobie posiłki z wyprzedzeniem.

3. Ruch - tutaj jest najlepiej, to mój atut i powinnam to wykorzystać. treningi kilka razy w tygodniu i dlatego jeszcze się mieszczę w drzwiach.

Postanowienie na najbliższe dni:

- wytrzymać 7 dni bez słodyczy

- jeść regularnie

- pić regularnie i więcej

- spać więcej

Właściwie to sukcesy w odchudzaniu mi się skończyły, aktualnie i od miesiąca walczę z ciągiem słodyczowym. Aż mi się pisać nic nie chciało, bo cały mój wysiłek fizyczny, całe to bieganie było na próżno. A może nie, bo inaczej to bym już setkę osiągnęła. 

Ale w końcu się zmobilizowałam i idę dalej. Odstawiłam słodycze precz i znowu widzę że się da bez nich żyć...

Chciałabym za tydzień móc napisać coś dobrego, że waga w dół. Musi się udać!!!

Statystyki marcowe wg Endomondo.

To dzięki ruchowi zrzuciłam w marcu parę kilo.

TO NAPRAWDĘ DZIAŁA !!

Jakoś kulawo z tą dietą, zapał gaśnie i zdarzają mi się wpadki. Jednak powolutku ale waga spada. Na szczęście zdrowie mi dopisuje i mogę ćwiczyć i biegać. Przy poprzedniej próbie schudnięcia - tego mi zabrakło, przez kontuzję kolana byłam uziemiona na pół roku. A bez wysiłku fizycznego efekty były mizerne i odpuściłam. Zamiast spadku - wielkie jojo.

Dzisiaj odbyłam bieg z cyklu "Kaszuby Biegają" - dla uczczenia pamięci ofiar rozstrzelań hitlerowskich w 1939. Dopiero jak się zapisałam, to się wczytałam w historię tego miejsca - Piaśnica koło Wejherowa. Były tam masowe mordy inteligencji z Gdańska i Gdyni a także osób psychicznie chorych ze szpitali. Myślałam o tym w czasie biegu, jakie to były straszne czasy...

10 km po lesie, trochę górek też było - dało mi to do wiwatu. Na ostatnich kilometrach to był raczej marszobieg niż bieg, ale najważniejsze że się zmieściłam w limicie czasu. Endorfinki się wydzieliły, więc było super!

Było - minęło... najpierw Imieniny, potem urodziny itp. 

Totalnie mi to rozbiło organizację posiłków. Dużo pokus, siedzenie przy stole i przy winku. 

Na moje szczęście waga nie ruszyłam w górę , jakoś ją przekonałam wysiłkami sportowymi i dużą ilością płynów. 

Moje postanowienia na ten czas były następujące:

- bez słodyczy - totalna klapa, to wręcz był okres "codziennie coś słodkiego". Żal...
- dużo warzyw każdego dnia - udało się, warto przy tym trwać - WAŻNE

- dużo płynów każdego dnia - udało się, herbatka z korzeniami to skuteczny sposób aby pozbyć się głodu wieczorami

- dużo ruchu - udało się, sposób nie tylko skuteczny przy walce z kilogramami ale przyjemny (satysfakcja i hormony szczęścia)

Już nigdy nie zaproszę dziewiątki z powrotem! Zaklinam rzeczywistość i tak się stanie! Ostatnio nie byłam rzetelna z dietą, zdarzały się małe wpadki. Mimo tego waga ciutkę w dół i wreszcie spadła poniżej 90 kg. Dzisiaj 89,8. 

Dużo ruchu, biegam, ćwiczę w klubie, pływam - codziennie coś. Jem normalnie, czasem więcej, czasem mniej. Wcale nie czuję że się odchudzam, i to jest piękne. Powolutku do celu!