Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Clarks

Halooo !!! Witam, witam Miłych Państwa Wracam bez żadnych postanowień ... bo po co? Nie ważyłam się przynajmniej rok. Ale też przynajmniej rok nie zmieniałam dżinsów ... tzn. zmieniałam dżinsy, ale nie zmieniałam rozmiaru Poza tym widzę, że jest ok (przynajmniej w kwestii rozmiaru zadka). W związku z powyższym skupię się raczej na tym aby utrzymać to co mam (bo źle nie jest) niż na tym aby dążyć do nieosiągalnego.

Co poza tym? Napiszę: jest wspaniale - żyjemy ! Reszta jest niczym.

Nie udaje mi się systematycznie pisać w pamiętniku. Planowałam kiedyś codzienne wpisy i na planach się skończyło. Przemyślałam więc wszystko od początku i postanowiłam pisać raz w tygodniu ... i też pupa z tego wyszła Teraz mam zdroworozsądkowe podejście i chcę pisać przynajmniej raz w miesiącu (wydaje mi się, że to wypali)   Oczywiście to nie jest tak, że jestem leniem patentowanym, że nie mam weny, że nie potrafię. Skąd!!!  Umiem pisać, chcę i mam MEGA wenę ... tylko nie mam o czym Nuda w moim życiu trwa nadal. Nic się totalnie nie dzieje Nie ma wzlotów, nie ma upadków, romansów jak nie było, tak nie ma, odchudzania też nie ma (pomimo zrywów). Ale dziś znów postanowiłam zawalczyć o upragnioną wagę. Skończyły się upały to sprzyja powrotowi do biegania. Obiecałam sobie również zacząć ćwiczyć z Chodakowską (przynajmniej z nią będę na czasie) ;) :D

Wczoraj wróciliśmy z poszukiwania skarbów. To od wielu lat nasz (czyli familijny) sposób na przyjemne zakończenie lata. Zawsze w sierpniu drukujemy nowe mapy i ruszamy szukać ukrytych skrzyneczek. Tym razem ukierunkowaliśmy się na Warmię i Mazury. Zaliczyliśmy Mrągowo, Kętrzyn, Gizycko, Sztynort i Węgorzewo. Odnieśliśmy siedem sukcesów i jedną porażkę :) Jak zawsze podczas tej zabawy zobaczyliśmy wiele ciekawych i wartościowych krajoznawczo obiektów i terenów; pooddychaliśmy świeżym powietrzem, poruszaliśmy się, pogłówkowaliśmy. Z rozrzewnieniem pomyślałam, że za chwilę chłopcy nie będą już chcieli z nami jeździć i wtedy skończy się nasze poszukiwanie skarbów :( ... e tam! nie martwię się! Czas szybko pędzi, teraz dzieci, kiedyś wnuki, prawnuki, praprawnuki itp, itd. Ciekawa jestem kto jeszcze na Vitalii bawi się w szukanie skrzynek :)

Właśnie uświadomiłam sobie, że Vitalia i Geocaching (strona ze skarbami) są najczęściej odwiedzanymi przeze mnie portalami. A! i jest jeszcze generator-ogloszen, na który także codziennie zaglądam. O proszę! I już mam tytuł dla tego wpisu: moje ulubione strony www

Mój ranking to:

1. Vitalia.pl (odchudzanko)

2. Geocaching.pl  (skarby)

3.Generator-ogloszen.pl  (zakup, sprzedaż, wynajem nieruchomości)

A Wasz?

Zapragnęłam działki nad wodą. Nie ma dla mnie znaczenia czy to będzie rzeka, jezioro, morze czy ocean ... no dobra ... żartowałam!!! ... na morze i ocean mnie nie stać. Ale już zwykły stawik, tudzież sadzawka byłaby mile widziana. Wyobrażam sobie siebie siedzącą nad brzegiem tego czegoś (wodę mam na myśli), wsłuchaną w rechot żab, szum trzcin, ewentualnie inne odgłosy natury. Rzecz jasna nie wchodzi tu w rachubę ryk lwa, syk kobry, ani grzechotanie grzechotnika ;) :D :D :D Fajnie byłoby żeby ta natura nie była dzika (jak mój młodszy syn)

Oczywiście jak postanowiłam tak zaczęłam działać. Już rozsiałam wici wśród znajomych (przepraszam, czy ktoś nie ma małej działki na sprzedanie???), już przewertowałam internet i już oczywiście wrzuciłam ogłoszenie na www.generator-ogloszen.pl  Na nich liczę najbardziej. Teraz tylko czekam na wysyp propozycji zakupu

Nie będę pisała, że długo mnie nie było, bo wciąż mnie długo nie ma Za każdym razem jak robię wpis do pamiętnika na Vitalii, to obiecuję sobie, że będę systematycznie robiła nowe wpisy. Niestety ... na planowaniu się kończy

Wczoraj wróciłam z rewelacyjnej wycieczki: był to rejs po Nilu połączony z wycieczką do Kairu. Ach! Dlaczego ten czas tak popier... tzn. pędzi. Dopiero co pakowałam walizy, a już ponownie pracuję na płaskodupie na swojej kanapie Ten wyjazd był dla mnie szczególny: pierwszy raz moje starsze dziecię nie pojechało z nami. Pozostał sam w domu aby cieszyć się wolnością, sprawdzić swoją odpowiedzialność i imprezować dniami i nocami bez nadzoru dorosłych. Nasza podróż rozpoczęła się od przylotu w czwartek do Hurghady, piątek spędziliśmy na leżingu i smażingu, a w sobotę bladym świtem pojechaliśmy autokarem do Luxoru. Tam po zwiedzeniu Doliny Królów zameldowaliśmy się na statku. Po południu obejrzeliśmy miasto jeżdżąc bryczką (to akurat było okropne). Kolejny dzień to zwiedzanie Karnaku (szacun dla technologii sprzed kilku tysięcy lat) i wieczorem wypłynęliśmy do Edfu. Nocny rejs miał zabawny incydent: panowie na statku zapragnęli obejrzeć finał Mundialu więc statek zacumował przy rosnącym na brzegu rzeki drzewie, bo inaczej tv traciła zasięg Podczas meczu siedziałam sobie na tarasie, oglądałam gwiazdy i wsłuchiwałam się w okoliczne odgłosy. W oddali słychać było nawoływania muezina oraz późniejsze modlitwy. Ta sytuacja oraz trwający Ramadan sprawiły, że baaaardzo zainteresowałam się islamem. Trzeba przyznać, że wszystkie opracowania na ten temat przedstawiają niesamowicie mądrą, dobrą, przepełnioną szacunkiem religię. Wiecie coś na ten temat? Ja jestem religijną ignorantką, wiem bardzo mało na te tematy. 

W Edfu - Świątynia Horusa znów uświadomiła mi, że my - Słowianie - byliśmy bardzo "do tyłu" za tamtą kulturą. Kiedy nasi przodkowie skupiali się na tym jak upolować żarcie i przetrwać zimę, oni mogli zdobywać wiedzę, poszerzać horyzonty rozwijać myśl techniczną ;)

Potem kontynuacja rejsu. Widoki zapierające dech w piersiach. Ależ ten Nil szeroki!!! Tereny pustynne, gdzie po maleńkim pasie zieleni przy Nilu rozciągał się widok na piachy, góry, pasące się czasami wielbłądy. Chwilami widać było wioski i obowiązkowo kąpiące się w rzece dzieciaki, które na widok statku machały rękami i wołały helloo ;) :D

Następnie dopłynęliśmy do Kom Ombo. Tam podziwialiśmy Świątynię Sobka, zwiedzaliśmy muzeum mumifikacji krokodyli (po co je mumifikować???? ), zachwycaliśmy się okolicznościami przyrody. Cudnie wyglądają palmy na tle zachodzącego słońca. Tego dnia na statku był Galabija Party. Uczestnikom rejsu zaproponowano zabawę w przebraniach arabskich, przy egipskiej muzyce. Fajnie było!

Kolejnego dnia zawitaliśmy w Asuan. Boże co za upał!!!  50 stopni w cieniu, odczuwalna plus 10. Miejscowość leży całkiem blisko granicy z Sudanem, tam naprawdę panują piekielne upały. Tam zwiedzaliśmy Świątynię Izydy na wyspie File (ale historia miłosna!!!. co za widoki!!!). Późnym wieczorem, po 22 godzinie wymeldowaliśmy się ze statku i pojechaliśmy na lotnisko. Tam nocnym samolotem dotarliśmy do Kairu. Oczywiście pierwszym punktem programu były świątynie Koptyjskie, synagoga oraz ... uwaga ... [werble !!!!] MUZEUM NARODOWE :D :D :D  Jejku!!!  Oczy wyszły mi z orbit na widok skarbów, które tam zobaczyłam. Jak oni WTEDY robili te posągi??? JAK???? Kurczę! Pomijając to, że kształty absolutnie naturalne, że świetnie zachowana barwa, ale oczy, z wyraźnymi źrenicami, jak prawdziwe. Oczywiście największe szaleństwo to sale ze skarbami Tutanhamona. Taki gówniarz, a tyle tego posiadał! Do wyjazdu byłam przekonana, że był to najbardziej znany faraon, okazało się, że wcale nie. On znany jest tylko dlatego, że jego grobowiec nie był okradziony, natomiast jako faraon nie zaistniał (np. w przeciwieństwie do Merenptah, który pogonił z Egiptu Żydów). Tutanhamon posiadł mnóstwo złotych ozdób (pierścionki, bransoletki, naszyjniki - takie jak współczesne); oczywiście swoją złotą maskę, którą można obejrzeć w necie, trony, sarkofagi itp, itd; obłęd!.  Niesamowite były alabastrowe pojemniki na perfumy, które po otworzeniu przez archeologów nadal pachniały (mój syn obwąchiwał gablotę ;) ) Uświadomcie mnie jak oni kilka tysięcy lat temu robili taka biżuterię i przede wszystkim jak zrobili tą złotą maskę?????   Po muzeum pojechaliśmy do Gizy - wiadomo tym Kair stoi ;) Piramidy oraz sfinks ... tak to rzeczywiście jeden z cudów świata. I znów pytanie:  j-a-k ??? Ostatnim punktem programu była wizyta w wytwórni perfum. Tak, oczywiście nakupiłam pachnących olejków ;) ;) ;)

Wieczorem autokarem wracaliśmy do Hurghady. Powrót też zmusił mnie do rozmyślań. Jak to możliwe, że biedny Egipt jest w stanie zrobić przez pustynię prostą, dobrą drogę, dzięki której 460 km trasy pokonuje się bez problemu w 5 godzin wraz z postojem, a u nas czasami przejazd z 200 km zajmuje właśnie tyle. Po 23 jedliśmy już późną kolację. Kolejny dzień poświęciliśmy na leżingo - plażing, a o północy siedzieliśmy już w samolocie do PL.

Naładowałam akumulatory tak bardzo, że wystarczy mi na kolejny rok pracy. Było wspaniale.

urodziny oczywiście dwudzieste ósme oczywiście plus minus dziesięć O moich urodzinach pamiętała: Vitalia, Takko, Makalu i Top secret  (Kochają mnie). Pamiętało też starsze dziecko, ale to nie jest fajne, bo od rana mi wypomina, że strrrasznie posunęłam się w czasie od wczoraj  A! I jeszcze rano opierdziel dostał na okoliczność tych moich urodzin. Przyszedł zanim cokolwiek powiedział ja już strzeliłam gadkę, że kasy nie dostanie, bo chwilę temu zasililiśmy jego konto na okoliczność kieszonkowego A ten - słodki mój chłopczyk - życzenia chciał złożyć. ... ale zważywszy na fakt, że dobry opierdziel nie jest zły .... nie sądzę aby po tej akcji zaczął się moczyć lub jąkać. Zawsze może to zrzucić na kobiecą huśtawkę hormonalną.

Mąż przypomniał sobie jak dostałam sms z życzeniami od mamusi ... i od tamtej pory siedzi w sklepie i wybiera mi prezent

Jejku ale odpoczęłam!!! Cały weekend był po prostu bajeczny. Szczerze mówiąc nie pamiętam co się stało z popołudniowym piątkiem, ale za to sobota i niedziela ...mmmmmm ..... Wybrałam się na wycieczki rowerowe. Pierwszego dnia przejechałam 15 km, drugiego prawie 25. Byłam totalnie zmęczona i absolutnie zrelaksowana. Jechałam asfaltową drogą, która wiodła przez sosnowy las. Ptaki - jak zwariowane uskuteczniały TAAAAKIE trele, że dech zapierało. Zapach lasu - obłędny! Mokre drzewo, mieszało się z suchą już trawką i wilgotnymi liśćmi. Wróciłam do domu szczęśliwa, spokojna, z bananem na ustach.

... tylko siodełko mam beznadziejne Jak zsiadłam z roweru, to mój tyłek (gdyby mógł) powiedziałby mi kilka ciepłych słów

Wróciłam z dalekiej, długiej  podróży ... w głąb siebie ...aż mi głupio ... nigdy się chyba tak nie uzewnętrzniałam. Zaliczyłam (chyba) początki deprechy. Dzielnie walczyłam o to by stanąć mocno na nogach. Myślę, że mi się udało :)

Ostatni wpis jaki tu czyniłam dotyczył moich planów wakacyjnych. Już wtedy bujałam się ostro ze swoimi emocjami, a ponieważ jestem dzielną dziewczynką i jednocześnie super mamą, żoną, siostrą, córką, przyjaciółką, srułką, pierdułką, dziubdziułką, fiubździułką, to z uśmiechem na ustach i jednoczesną wojną w serduchu znosiłam te stany, nie dając po sobie poznać, że dzieje się coś niefajnego w mojej głowie.  Czułam się skrzywdzona, oszukana, poniżona, zawiedziona.Oczekiwałam przeprosin i to oczekiwanie chyba mnie najbardziej przygnębiało, bo oczywiście nie miało nigdy nastąpić. Mój dobry kolega (psychoterapeuta) uświadomił mi, że wspomniane przeprosiny są tylko moją potrzebą, natomiast kobieta, która mnie tak bardzo zraniła, wcale nie musi jej odczuwać. Kolega wypunktował też moje mocne strony, nakazał mi myśleć pozytywnie i żyć dniem dzisiejszym, bez nieustannego rozmyślania : why???? why???? Wzięłam to sobie do serca. Codziennie jak mantrę powtarzam, że głupia baba nie jest warta moich rozmyślań. Mam przy sobie cudownych ludzi, a pozwalam by taki mól (czy mol?) wyżerał wełnę mojego życia. O nie! Koniec ceregieli. Wracam do siebie   Zamiast cieszyć się, że mam fajowego mężczyznę w swojej własnej chałupie, superowe dzieci i siebie samą też fajną mam, to ja taplałam się w beznadziei oczekując przeprosin. E tam! W dupie mam już te przeprosiny Z tej sytuacji ona może odnotować tylko straty : a)straciła mnie (uważam, że to najważniejsze) b)straciła zaufanie mojej rodziny, tzn męża, synów, c) straciła honor, d) straciła twarz.  Ja natomiast liczę zyski : a) wiem komu ufać, b)wiem kto zionął do mnie utajoną niechęcią, c)wiem na czym stoję (w kwestii otaczających mnie przyjaciół). Wygrałam!

Na wycieczce w Rzymie oczywiście byliśmy. Było cudownie. Pierwszego dnia zaliczyłam udar cieplny ... niemalże nie skończyło się pobytem w szpitalu. Potem już było "z górki". Zwiedziliśmy wszystko co możliwe, Objadaliśmy się makaronami w każdej postaci, pizzami i owocami, raczyliśmy winami, zajadaliśmy pyszne lody i tiramisu. Z pełną stanowczością stwierdzam, że Rzym jest pierwszy na mojej top liście miast, które koniecznie trzeba zobaczyć. Wrócę tam kiedyś ....  :)

Na temat wagi milczę z premedytacją.