Pamiętnik odchudzania użytkownika:
bizarna

Po wizycie brata mojego M. nie jest tak źle. Parę grzechów mam na swym koncie (2 piwa, trochę za duża kolacja czy rillettes z łososia o późnej porze...), ale sytuacja opanowana- raz waga skoczyła o 200g, ale już wróciłam na dobre tory i waga 100g mniejsza od paskowej, jest dobrze :)

Brat lubego jest trochę zakręcony ogólnie i potwierdził to wręczając mi na przywitanie: duże pudełko czekoladek Merci! Wyszukałam w internecie, że jedna czekoladka to ok 70kcal (chyba, już nie pamiętam, ale coś koło tego). No i w związku z tym postanowiłam, ze w weekendy, bo wtedy zawsze jem dużo mniej niż powinnam, będę brała po jednej, co da mi dwie czekoladki na tydzień. Teraz najśmieszniejsze: w sobotę otworzyłam pierwszą, kiedy ją ugryzłam i poczułam smak czekolady, której nie miałam w ustach już od 4 miesięcy... popłakałam się :D Z radości! No bo ja tak kocham czekoladę...

Na koniec parę zdjęć, już się przyzwyczaiłam, że dodaję przy każdej notce :)


Z lubym, październik 2011                                                      Z lubym, wrzesień 2012



Miłego chudnięcia, laseczki :)

Ostatnie tygodnie to jakaś wagowa masakra. Wszystko robię, jak trzeba a waga się buntuje. Może to moje ciało nie chce być szczuplejsze? Ach ach, i pomyśleć, ze jeszcze jakieś 7-10kg przede mną.
"Teść" ostatnio na skypie zakazał mi się dalej odchudzać, stwierdził, że z taką wagą jest mi bardzo dobrze. Widać, że widział mnie tylko w ubraniach :D

W zeszły piątek byłam mile zaskoczona, bo waga była 1,2kg mniejsza od wcześniejszej. pomyślałam: "Super! Znów będę chudła normalnie, 1kg na tydzień". Dwa dni później pozbyłam się złudzeń: waga.... wzrosła o 0,5kg! Wiecie, dla mnie to serio bardzo dziwne, przez 4 miesiące diety to był zaledwie 2 raz gdy waga rosła... No ale już się tych 500g pozbyłam, od wczoraj zeszło kolejne 100g, więc idę do przodu, choć niestety jest coraz ciężej... Myślicie, że ten skok to przez okres? Nigdy wcześniej tak nie było, ale kto zrozumie ciało ludzkie :P

Kurcze, wiecie co? Ja już od dawna nie pamiętam, jak to jest podobać się komuś. Tzn. jestem z M. i z jego strony to czuję, ale nigdy od przypadkowych facetów. A ostatnio pojechałam zrobić mini zakupy do Piotra i Pawła. Było mało ludzi, ale był tam taki wypicowany (pozytywnie) facet, który za każdym razem, jak się mijaliśmy, posyłał mi zabójczy uśmiech. Jej, miło mi się zrobiło, poczułam się od razu piękniejsza :)

Dzisiaj jedziemy na lotnisko odebrać brata M., przylatuje do nas na weekend. Już nie mogę się doczekać. Wiąże się z tym zapewne małe rozluźnienie reguł dietowych (czyt. jakieś piwko czy coś), ale to będzie moje drugie piwo od 4 miesięcy, więc chyba mi się należy. Poza tym nie widzieliśmy go od Bożego Narodzenia, więc no... wytłumaczona jestem. No i chłopak będzie pierwszy raz w Polsce. nie mam pojęcia, co mu pokazać we Wrocławiu, no zobaczymy, spontanicznie to zrobimy :)

Dobra, lecę się powoli szykować :) !
I pokaże Wam 2 zdjęcia, a co mi tam :P






Pozdrawiam, buziaki.

Jej, ja nawet nie wiem, czy ktoś to czyta, po co tak się rozpisuję? :P

Po LATACH narzekań stało się, wrzesień przywitałam takim widokiem:



Na 6 z przodu czekałam bardzo długo. No właśnie: czekałam. Czekałam, płakałam i na tym się kończyło. Wystarczyło zacząć działać i w szybki dosyć sposób ją osiągnęłam :) !

Skorzystam z okazji i zrobię małe podsumowanie ponad 3 miesięcy mojej diety.

                        1.06.2012r.                                3.09.2012r.
Masa ciała:      82,4 kg                                    69,7kg               -12,7kg
           (ale dietę zaczęłam wcześniej, z wagą 86,1kg)                                   (-16,4kg)
BMI:              29,05                                       24,45                -4,6
                     (30,51)                                                             (-6.06)
Szyja:             35cm                                       32,5cm              -2,5cm
Biceps:           31cm                                        30cm                -1cm
Piersi:            102cm                                       97,5cm             -4,5cm
Talia:              90cm                                        80cm                -10cm
Brzuch:          111cm                                       99,5cm             -11,5cm
Biodra:          107cm                                       98cm                -9cm
Udo:              62cm                                         57cm                -5cm
Łydka:           41cm                                         39cm                -2cm

ŁĄCZNIE: -45,5cm

Pomiary zaczęłam w czerwcu, odchudzam się od maja mniej więcej, może od połowy kwietnia, podejrzewam więc, że gdzieniegdzie tych cm spadło nieznacznie więcej, ale nie będę wymyślać na siłę, ten wynik i tak mnie cieszy :) Tzn. zawsze mogłoby być lepiej, ale dobrze jest, jak jest :)

Przede mną wiele pracy, ale teraz już wiem, że dam radę. Widzę zmiany. Widzę ich pełno w moim ciele, ale też w psychice. Od 4 miesięcy jestem bez jakichkolwiek słodyczy i słonych przekąsek. Nie mam na nie nawet ochoty (choć pierwsze 2-3tyg to była męczarnia). Kawę zamieniłam na herbatę bez cukru. A jak raz posłodziłam jednym słodzikiem to wylałam, była już dla mnie zbyt słodka :P
Czuję, że mam w sobie siłę. Jeszcze niecałe 5kg i osiągnę wagę z końca paska. Wybrałam ją na początku diety jako wagę "próbną". Dziś wiem, że 65 to dla mnie za dużo, mój cel (który zaktualizuję po dojściu do 65kg) to 57-60 kg, a potem już tylko rzeźba ;)

Na koniec parę zdjęć :)


Spodenki, w które 3 miesiące temu nie wchodziłam (die dopinały się)


Dżinsy, które kupiłam ważąc już ponad 80kg


Dżinsy, które dostałam tydzień temu od mamy


Różnica w rozmiarach ;)

To by było na tyle, lecę poćwiczyć i ogarnąć mieszkanie. Pozdrawiam Was kochane i życzę samych sukcesów :)

Wczoraj wieczorem z nudów zaczęłam przymierzać stare ciuchy, w które dwa miesiące temu nie wciskałam nawet tyłka. Wczoraj nie tylko go wcisnęłam, ale stwierdziłam ponadto, że to nie jest wciskanie na siłę, te ciuchy są na mnie DOBRE! No i pół wieczora spędziłam przed lustrem zmuszając do tego lubego, aby pstrykał mi fotki ;)

Chcę Wam pokazać zmiany, może zdjęcia porównawcze nie są takie, jak być powinny, ale wg mnie ukazują, że jest mnie mniej :)


Tutaj zdjęcie sprzed 3-4 miesięcy, waga ponad 86 kg            A tutaj z wczoraj, waga
(taka kuleczka ze mnie była)                                                  wieczorna ok. 72,5kg



ponad 86kg


Zdjęcie zrobione nieco "z góry", ale myślę, że widać już trochę zmian, waga, 72-72,5kg



72-72,5kg, powinno pokazać, że ten sam sweterek, jest dużo luźniejszy niż na zdj. z parku :)


Ostatnie, z moim kociakiem ;)


Wiem, ze jakość jest straszna, ale lepszych mi vitalia nie chce wgrać, więc wrzucam takie :)
Mam nadzieję, że cokolwiek widać, ja w każdym radzie widzę i czuję zmiany po ciuchach i nie mogę się doczekać aż zrzucę jeszcze 8-10kg!

Pozdrawiam Was wszystkie, miłego dnia :)

Kurcze no, jestem na półmetku, a czuję jakbym przebiegła już dietowy maraton. Wszystkie blogi byłych grubasów, którym się udało, zamiast motywować, sprawiają, że ryczeć mi się chce. Chudnę coraz wolniej, mimo że coraz bardziej się staram. Przez ostatnie 6 dni schudłam tylko 500g, jutro oficjalne ważenie, chyba będę płakać, bo tak źle to jeszcze nigdy nie było...

Pragnę nowej sylwetki, jak niczego innego Chcę jej, ja ją muszę mieć!!! Mam dość bycia grubasem, ileż można!

Mam w życiu właściwie wszystko, co najważniejsze: kochającą rodzinę, małą grupkę prawdziwych przyjaciół, faceta, który świata poza mną nie widzi, który kocha mnie tak bardzo, że rok temu zostawił wszystko co miał i co kochał, swój kraj, rodzinę, wszystkich przyjaciół, i przyjechał do biednej Polski tylko dlatego, że ja tu jestem !!! Dlaczego więc czuję się tak beznadziejnie ? Dlaczego waga zaczęła odgrywać tak ogromną rolę w tym wszystkim?

Czuję, że nie podołam. Już wczoraj zdecydowałam, że przedłużę dietę, bo kiedy w końcu dojdę (za 8347483 lat) do wagi 65kg  to, znając moje ciało, nadal będę wielorybem z ogromnym brzuchem (zawsze był naprawdę OGROMNY, teraz to jakieś 102-103cm, masakra...). Boję się, bo po tym wszystkim, czego sobie odmawiałam, po tylu godzinach ćwiczeń, które mnie wykańczają i do których się zmuszam, po TYM WSZYSTKIM potrzebuję widzieć, że moje ciało jest zwyczajnie ładniejsze. A co ja widzę z bilansem -13kg? Nadal ogromniasty, zwisający brzuch, wielkie dupsko, uda, obwisłe ramiona, wałki wszędzie, gdzie się da. Jedyną różnicę widzę po ciuchach, ale mimo, że wszystko powoli zaczyna ze mnie spadać, ja czuję się tak strasznie strasznie grubo i beznadziejnie.

Nie mam siły i brak mi wiary.

Potrzebuję uwierzyć, że ja też mogę mieć szczupłe zdrowe ciało i płaski brzuch. Potrzebuję uwierzyć, że każdemu może się udać, nawet mi...