Wracam...Na jak długo, pojęcia nie mam...
Wyjaśniam, że wracam tylko do pisania, bo ćwiczę cały czas z przerwami mniejszymi bądź większymi 
Ale brakowało czasu na to, by motywować innych i sama chyba dzięki Wam, czułam się bardzo silna 
Teraz wróciła potrzeba pogadania z kimś o swoich zmaganiach i jesiennej depresji.
Mam moc by robić coś ze sobą, ale trudniej mi zmagać się z mniejszymi postępami a raczej ich brakiem. Nie umiem nie jeść a właściwie ograniczyć paru rzeczy bo to by wystarczyło...wkurza mnie moje brzuszysko które jeszcze do dużej poprawy choć sporo już za mną. Wierzę w to, że Wy pomożecie mi znów wejść na właściwe tory.
Jak znajdę więcej czasu i więcej weny to tym, które ciekawe, wyjawię co się działo przez ten cały czas gdy mnie nie było a wydarzyło się trochę. Sukcesów parę, przełamania barier, słabości Ale o tym innym razem 
Ale powiem Wam, że dobrze mi dziś z tym bo po Killerze miałam jeszcze około pół godzinki wyciszenia w ćwiczeniach z gołymi girami... Strasznie to lubię. Muszę sobie tylko znaleźć ciut dłuższy program i do tego jakąś fajną muzę relaksacyjną 
) Byłam mu za to wdzięczna bo było mi to potrzebne, czas z nim, czas na świeżym powietrzu... Dziękuję synuś!!!
Wczoraj nie udało mi się poćwiczyć, dziś wiem, że w dzień będzie ciężko. Podjęłam więc męską decyzję i poprosiłam męża, by mnie rano obudził... Na szczęście nie wpadł na genialny pomysł, by zrobić to o 4tej, bo on tak wstaje. Ale po 6tej byłam na nogach!!!!
Kurdę, nawet nie wiecie jaka jestem z siebie dumna i podejrzewam, że mąż ze mnie też. Na pewno będzie to dziś komentował. Wczoraj, gdy zamawiałam budzenie, poprosiłam o moją poranną szklankę wody z limonką, świeżą miętą i lodem oraz kanapeczkę bym nie padła przy treningu. Przyszedł obudził, więc myślałam, że wszystko na mnie czeka, a tu dupa...nie ma!!! Pytam dlaczego? A on na to, że zapomniał ale już szykuje...Po czym przychodzi i mówi: No dobra, przyznam się, nie wierzyłem, że wstaniesz 
Więc same rozumiecie ile mnie to dziś kosztowało...