Pamiętnik odchudzania użytkownika:
rinnelis

Naprawdę mogłam iść do pracy wcześniej. Teraz byłabym już wylaszczona, że hej  Wczoraj wskoczyłam na wagę a tam 91,8, ale nic nie zmieniam, bo przyznam się, wpadło to i owo. Chociaż w te upały, to i tak tylko pić się mi chce. I piję. Wodę, pepsi, piwo. Co popadnie. I na wesele idę we wrześniu. Sama, chociaż akurat z tym nie mam problemu, bo to nie pierwszy raz. A jak pomyślę, że miałabym kogoś zaprosić i pokazać się taka wielka i galaretowata, to mi się odechciewa. Przecież nie będę bawiła się sama. Będę bawiła się ze sobą 

Upały mnie dobijają, bo ja jestem z tych, co się nie rozbiorą. Mam grube nogi, więc nie założę krótszych spodni. W pracy jest zaduch jak cholera, więc pocę się jak mysz w połogu, więc wymyślam tak ubrania, żeby zawsze mieć dwie warstwy, żeby nie było widać potu. Jestem grubą, pocącą się kobietą. Masakra.

Moja praca i ja nie jesteśmy kompatybilne. Ciągle mam wrażenie, że jestem po prostu głupia. Że nic nie wiem a im więcej dni mija, tym bardziej nie wiem. Rano jest ok, bo mam zajęcie i coś tam sobie dłubię, później przychodzi taki czas, że po prostu siedzę, bo nie wiem, co mam robić. A później siedzę, do oporu, bo znów mam dużo pracy. Po prostu ta praca mnie dołuje, poszłam dzisiaj do łazienki i tak mi się przykro zrobiło, że po prostu się poryczałam. Jedyny plus tego wszystkiego, to taki, że dzisiaj waga pokazała 92,5kg, czyli tak jakby ubył mi 1 kg, aczkolwiek nie wiem, czy to nie wina braku wody (w pracy wypiłam dziś niecałe pół litra wody). 

Ogólnie to mam doła, jest źle i nie wiem co robić.

5 dni pracy za mną. Moja pierwsza praca od 3 lat. W tym czasie, kiedy miałam zajęcie nieformalne (opiekunka dziecka), nie udało mi się schudnąć. Także próba podjęta w tym roku kuleje. Ale znalazłam cudowny sposób żeby schudnąć. Trzeba iść do pracy!! Moja waga pokazała wczoraj i dziś 93,5kg. Czyli jakieś 2,5kg mniej (albo nawet więcej, bo waga pokazywała kilka gramów ponad 96kg). Popełniam błąd, bo gdy wracam do domu, to jestem taka głodna, że bym konia z kopytami zjadła. Rano, w domu, zjadam kromkę chleba z almette, ok 10.30 w pracy coś (kanapki albo pomidory z serem i kromką chleba) - chleb z mąki ziemniaczanej a później dopiero po 16, w okolicach 17 jem obiad. Kolacji staram się już nie jeść i nawet mi wychodzi, chociaż zdarza się skubnąć parówkę na zimno.Weekend może być ciężki, bo już dziś objadłam się słodkiego ;/

Ogólnie to nie ogarniam jeszcze zbyt dobrze i nie wiem, czy to ja taka tępa jestem, czy po prostu taka praca. Gubię się i nie wiem czy to jeszcze normalne po 5 dniach, czy nie jestem odpowiednia do tej pracy.

Mam takiego stresa, że nie mogę się położyć spać, bo nie zasnę. Dziś był mój drugi dzień i chociaż wszyscy są mili i w ogóle, to ja tak się strasznie boję, że coś nakręciłam i jutro zaczną mieć do mnie pretensje. Normalnie siedzę i ryczeć mi się chce. I gdyby nie to, że gdy już prawie zaczynam, to w głowie pojawia mi się myśl, jak bardzo jest to niedorzeczne i śmieszne, to bym tu się topiła we łzach. A może to wina @, która właśnie przyszła (jakby nie miała kiedy...;/). 

Dziewczyny się śmiały ze mnie dziś, gdy wyciągnełam swoje śniadanie w czasie przerwy (miałam jedną bułeczkę ze skrobi kukurydzianej, posmarowaną serkiem almette). Co ja mam tłumaczyć, że się tak stresuje, że nie jestem w stanie zjeść a jak zjem, to zaraz mam wrażenie, że eksplodują mi jelita? Wszystko z nerwów. :(

Jutro wstaję o 5,30, gdyż stwierdziłam, ze głowę trzeba myć rano, bo po nocy  cała misternie ułożona fryzura (tzn suszenie na szczotce i prostowanie) w nocy idzie w cholerę. I mam też braki w odzieży. Nie dość, że jestem gruba, to przez ostatnie dwa lata, gdy siedziałam w domu wystarczały mi 3 bluzki "wyjściowe" i jakieś tam byle co koło domu i teraz DUPA. Nie mam się w co ubrać. To też jest powód do płaczu. I najgorsze jest to, ze nie mam kiedy jechać na zakupy a kupowanie przez internet spodni jest raczej niemożilwe w moim przypadku. 

Dzisiaj chyba w ogóle nie jest dobry dzień na cokolwiek.

Dziś był mój pierwszy dzień w pracy. Wstałam o 6, zjadłam okruch z bułki i o 6.55 zameldowałam się na miejscu. Zebrałam od razu (bo jak ja zaczynałem pracę, to byłem już o 6.15, nosz kur... ), ale później  było lepiej. Gorzej z jedzeniem,bo przecież ja się wstydzę jeść, więc zjadłam dopiero po 16 w domu a wówczas, to nie ma zmiłuj się, jem co mi wpadnie do ręki. Ech...i tak się martwię, zeby mi się udało i żebym ogarnęła obowiązki.

Z jedzeniem ostatnio było różnie. Staram się, ale nie zawsze wychodzi. Aczkolwiek zaobserwowałam spadki. Dobijam do wagi paskowej, czyli i tak nie ma się z czego cieszyć. Pszenicy unikam i to tak konkretnie i powiem, że czuję się lepiej. Chciałabym żeby cudem zniknęło mi z 10kg, to czułabym się jakoś ładniej. A tak, to lipa. ;/

Mama z racji chorej tarczycy dostała od lekarki "nakaz" przejścia na dietę bezglutenową. Po kilku latach leczenia, ale to taki tam drobiazg  I padło na mnie wyszukanie przepisów na jedzenie pozbawione glutenu. Obiad bezglutenowy to pikuś, ale śniadanie i kolacja to już wyzwanie, bo kromeczka chleba zawsze się przyda. Kupiłyśmy więc mieszankę na chleb i tymi "rencyma" sprokurowałam chleb bezglutenowy. Mama się załamała. Wypiek był gumiasty i gliniasty. Bezglutenowy a glutowaty - tak podsumowała mama. Dobre dziecko ja zagłębiło się w temat i znalazło książki W. Davisa "Dieta bez pszenicy" i "Kuchnia bez pszenicy". Czekam na produkty, które są wykorzystywane w przepisach i będziemy działać. A że raźniej we dwoje, więc ja też żegnam pszenicę. I w sumie zboża ogólnie, bo autor sugeruje jak najmniejsze ich spożywanie, gdyż dokonano dużych modyfikacji w roślinach a nie jest wiadome jaki ma to wpływ na nasz organizm. Podobno odstawienie pszenicy ma zbawienny wpływ na pracę organizmu. Pożyjemy, zobaczymy 

Właśnie skończyłam kolację: serek wiejski wymieszany z pokrojonym w plasterki ogórkiem i cebulą i do tego bułeczka z mąki migdałowej, siemienia lnianego, białek i masła. Dziś bułeczka ma 4 dni i jest super. Na świeżo czuć proszkiem do pieczenia. Ale muszę coś pokombinować, bo wydaje mi się, że masła jest za dużo. I następnym razem dodam cynamonu i trochę ksylitolu i będą bułeczki do kawy :D

Czy ja się w końcu przyznam, że dałam sobie spokój ze zrzucaniem kilogramów, czy też dalej będę oszukiwała siebie i innych? Jem normalnie wszystko. Chociaż z rana mam postanowienie, że to już dziś będzie tak jak powinno być, to i tak na śniadanie wciągam bułę pszenną z masłem i wędliną i pomidorem i cebulą (albo 2 bułeczki kajzerki małe). A później to już leci...

Nie uda mi się schudnąć, nigdy nie byłam szczupła i nigdy nie będę. Zawsze będę dźwigać swój bagaż, który tak jak lata będzie się pewnie powiększał. Po co się męczyć skoro i tak nic mi z tego nie wychodzi? Chęci na odchudzanie starcza mi na max 2 miesiące. Nic tylko się położyć i nic nie robić.

Byłam gruba, jestem gruba i będę gruba. Choćby nie wiem co.

Waga wykazuje tendencje do wahania, ale zasadniczo to nic się nie zmienia - tzn. oscyluje ciągle wokół 94,5kg. Czasem pokaże 93,7 a później 94,7. Taka szalona jakaś  Ostatnie dni upływają pod znakiem czekolady. Wczoraj wsunęłam całą z orzechami, przedwczoraj karmelova wedla. Dzisiaj pierniczki w czekoladzie. Poprawiam sobie nastrój i umacniam się w postanowieniu, by nie zrobić z siebie kretynki większej niż jestem. Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o płeć przeciwną ;) Ale to wszystko zamotane jest, więc oszczędzę opowieści. Jednak gdy się człowiek przyzwyczai, to później trudno się odzwyczaić. No ale nic, trzeba iść dalej. :) 

Przypałętała się @ i zupełnie mnie zaskoczyła ;p I już wiem skąd miałam parcie a słodkie. Codziennie staram się przejechać przynajmniej 10 km, do tego dochodzi praca w ogródku. Skoro trzeba się ruszać, to się ruszam. Mam też ciągle chęć na sałatę, kanapka z serkiem, wędliną, pomidorem i górą sałaty jest nr 1. 

W związku z wypadaniem włosów, poszłam do fryzjera i zostałam ostrzyżona na boba z pseudogrzywką. Mycie włosów zajmuje 3 minuty. Prostowanie z 5 i jest super.

Chciałabym w końcu, do końca czerwca pozbyć się 9. Ruch i dieta. Nie zapominać. Ruch i dieta. A może dieta i ruch? 

No tak, dzisiaj szczególnie dietetycznie nie było, ale od 6,30 byłam na nogach i w ruchu. Na obiad zjadłam dwie łyżki makaronu zapiekanego ze szpinakiem i mięsem mielonym - niby nie brzmi bardzo strasznie. Tylko, że do zapiekanki dodane zostały trzy rodzaje sosu z torebki. MASAKRA. Myślałam, że brzuch mi pęknie, takie to było wzdymające. Spróbuję pokombinować coś bez tych sosów, bo ogólnie to było smacznie.

Dziś 94,5kg na liczniku. Czy już nigdy nie będzie mniej? No przecież się da... Z okazji dnia dziecka zjadłam 4 kostki czekolady mlecznej, nadziewanej. A tak to wszystko "po zdrowemu". 

śniadanie: owsianka z bananem, jabłkiem, brzoskwinią i truskawkami

II śniadanie: rosół z kaszą jaglaną

obiad: ryż, pierś kurczaka duszona z curry i sałata z ogórkiem i pomidorem i oliwą

kolacja: serek wiejski z pomidorem i bułka (??) - kolacja to wielka niewiadoma

Gdy nauczyłam się jeść rosół z kaszą jaglaną, to wersja z makaronem przestała mi już w ogóle smakować a jeszcze jakiś czas temu nie mogłam przełknąć kaszy, jak to człowiek się zmienia. :)