albo będę beztroska. I zaokrąglona 
Mam tendencję do przybierania w pasie. I chociaż coś takiego jak talia pojawiło mi się nawet całkiem niedawno - ale szybko znikło. Wiem, jestem szczupła. Tylko trochę mam nie po kolei w czaszce i trochę mam nie taką figurę, jak bym chciała. Cóż - nie można mieć wszystkiego. Z jednej strony - mogę przecież być całe życie na diecie (albo na "stendbaju dietowym"), mogę się zadręczać (siebie i innych - w tym miejscu powinnam ze skruszoną miną pokiwać mojemu Maćkowi, bo cierpliwości to on ma do mnie tonę. Albo i dwie tony...) - tylko pytanie, ile tracę? PaniBaleronowa ma wspaniałe motto: "Nie czekajmy z życiem na rozmiar 36..." (Pozdrawiam panią, jakże serdecznie!) - ja się gryzę, jak z rozmiaru 34 przechodzę na 36... 
Wszystko pięknie ładnie - mogę sobie być nieszczęśliwa, że nie mam płaskiego brzucha (i pewnie nigdy mieć nie będę, bo skóry mi po ciąży zostało w cholerę, dobrze, że rozstępów nie mam ani grama :)), mogę sobie chodzić z nosem na kwintę i albo nie jeść (i nie pić - po raz enty rzucam chemiczne
...) "zakazanych" produktów albo radośnie pochłaniać i później płakać - tylko czy naprawdę chcę pokazywać mojej Zosi, że najważniejsza w życiu jest idealna figura i płaski brzuch? Że trzeba skrzętnie liczyć każdą kalorię? Że moje samopoczucie uzależnione jest od Małego Srebrnego Pudełka Spod Szafki W Łazience 
i jego kumpla Zielonego Krawieckiego Obmierzacza Obwodów? Mam zaburzone postrzeganie siebie - wpadłam na to już dawno temu, pisałam o tym na samym początku mojej przygody z Vitalią (wpis z 13 czerwca 2007 r.). I zamiast walczyć z tym, to ja walczę z kilogramami i centymetrami - czasem po prostu wyimaginowanymi*** kilogramami i centymetrami. A nie chciałabym krzywdzić mojej córeczki swoim zachowaniem, swoją postawą i bajzlem w głowie. Jakie ja jej wzorce przekażę? Czym skorupka za młodu...No, i takie myśli siedzą mi w głowie ostatnimi czasy. Z jednej strony racjonalnie i trzeźwo; z drugiej strony chory film. Nie wiem, czy dobrze robię dzieląc się na forum tak intymnymi (można rzec) przemyśleniami, ale jak nie tu, to gdzie? Mojemu Chłopu to już mi wstyd tak truć...
Trzymajcie się cieplutko.
Buziaki poniedziałkowe :)
PS. Znów mam problemy ze snem...
_____________________________________________________________________________
***Pisząc to mam rozdwojenie jaźni. Bo z jednej strony wiem, że przeginam. Widzę moje BMI. A z drugiej WIDZĘ też te kilogramy i centymetry. Moją fałdę brzuszną. Jestem chora...
Popołudniem, prosto z Węsior, pojechaliśmy sobie do Łyśniewa, czym wielce uradowaliśmy moich Rodziców. A że w domu nas nie było od piątkowego popołudnia, to nie zostawaliśmy tam na noc a wracaliśmy do kotków. I tym sposobem spędziliśmy fajowy sobotni wieczór z serialem Dr.House 
Do tej pory oglądałam od przypadku do przypadku pojedyncze odcinki, teraz obejrzymy sobie całość, o!
A później jest wyścig. A później się zobaczy :)
albo inne ziołowe cudo, bo mam wrażenie, że szykuje mi się kilkudniówka niespaniowa. Jak na razie ratuję się kawą, zieloną herbatą i chemicznym. Nic nie działa 
i chyba dam je do sprawdzenia Marcinowi, bo w moim obecnym stanie to mogę jakiegoś diabła narobić. I co potem - korektę do korekty będę tworzyć? :)