Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Paflin

Dziś pół dnia spędziłam na uczelni... jak w każdy piątek Wróciłam jakaś taka zła, przybita... trochę agresywna... nie do końca wiedząc dlaczego. Ale odkryłam powód... Z rana, jeden z wykładowców, tak cichaczem szepnął do mnie: "Pani spodziewa się kolejnego dziecka?" Wydusiłam z siebie: "Nie... na razie nie" Zrobiłam głupią minę i wyszłam, ale wierzcie mi... coś we mnie pękło. Taką sytuację przeżywam dwa razy w tygodniu  Nie mam już ochoty się tłumaczyć... Zrobię sobie koszulkę z napisem: "Nie jestem w ciąży! Po pierwszej został mi po prostu wielki bebzun! Wstyd mi  Większość ludzi, których spotykam zakłada po prostu, że jestem w ciąży, a reszta pyta... i dostaje odpowiedź. Wiem... Pewnie myślicie sobie... to Twoja wina, nie dbasz o siebie... trzeba ćwiczyć... itp. I pewnie macie racje  Ta myśl nie pokrzepia.

Jestem na Vitalii od marca, a te moje odchudzanie to jakaś pomyłka. Zanotowałam śladowe ilości spadku wagi.... choć 1,7kg to nawet spadkiem nazwać nie można. Nic się nie dzieje. Nie wiem w czym problem... dlaczego nie potrafię ruszyć z kopyta. Za słaba motywacja? Lenistwo? Wymówki? Pewnie z każdego po trochu... na tak ślimacze tępo nie mam cierpliwości!

Muszę to po prostu zrobić, bo mi odbije. Następny wmawiający mi ciążę może ucierpieć... poważnie. Muszę ruszyć dupę w końcu i ćwiczyć. Z dietą jest już lepiej... 2-3 miesiące i będzie po akcji...

Jeny... ale jestem zirytowana...

Witam, po dłuższej przerwie. Na prawdę nie miałam czasu pisać... głównie z powodu zagmatwań zdrowotnych. Już Wam opowiadam... 

Zaczęło się od dwutygodniowej kuracji antybiotykowej. Mój organizm zaatakowała jakaś bakteria z kumplem grzybem (takim bez grzybicy... myślałam, że tak się nie da). Musiałam brać jednocześnie dwa różne antybiotyki... trochę mi spałaszowały organizm. Gdzieś po drodze był jakiś smark małej... Następnie mała złapała rota... po 3 dniach walki trafiła na oddział... Mamusia zaraziła się noc później... położyli mnie obok. Prawie jak SPA Po 4 dniach wróciłyśmy do domku... Szczęście nie trwało długo Złapał mnie jakiś ból kości ogonowej (wiem... dziwne). Pomogła seria zastrzyków przeciwzapalnych. Pomogła na ból, a zaszkodziła na żołądek... jakaś klątwa faraona Jakby tego było mało... przeziębienie też było... a kaszel jeszcze jest. Widać już światełko nadziei Córka ma się dobrze (odpukać), a mnie kaszel męczy w nocy jeszcze. 

Tak więc odchudzanie zeszło na plan dalszy... Szósteczki nie ma z przodu choć rota walczył dzielnie, bym się nie objadała. Za kilka dni wrócę do normalności i mojej tabelki Dobranoc.

To znowu ja Jestem... czuwam... Kilka dni nie pisałam, bo dużo się działo. Pokrótce Wam opowiem. 

Co do tego miłego telefonu, o którym Wam pisałam... prosiłam o kciuki. Dziękuję... UDAŁO SIĘ! Dostałam zlecenie,,, szukałam pracy zdalnej, bo jeszcze kończę studia. Jak to stwierdził mój mąż: WRÓCIŁAM NA ŚCIEŻKĘ KARIERY Cieszy mnie to... jestem małym pracoholikiem i za długo byłam na głodzie Parę groszy podreperuje trochę nasz budżet... a raczej to co po nim zostało

Co do tabelki z ćwiczeniami... Dopiero dziś udało mi się zrealizować jedną kratkę. Na studiach dostałam tematy projektów i od razu zaczęłam je robić... kosztem ćwiczeń  Walczę z tym realizowaniem mojego planu... doby wydłużyć się nie da. Muszę się lepiej zorganizować, by czasu starczało.

Dieta... Z tej kwestii jestem zadowolona. Zwracam uwagę na każdy posiłek... staram się by były wartościowe i zarazem małe. Od czasu do czasu wrzucę na ruszt coś "be", ale nie robię sobie z tego wyrzutów Fotek nie mam czasu robić

Nie opuszcza mnie myśl o tej szóstce z przodu Myślę, że w tym tygodniu to się jeszcze nie uda, ale jest tak blisko... Po ślimaczemu do celu. Najważniejsze, że zmieniam się powolutku. Nie tylko fizycznie... zaczynam dbać o siebie i kontrolować to co robię Może uda mi się zmienić nawyki, zanim córka nauczy się ode mnie tych złych. Chce być dla niej przykładem... chcę by była ze mnie dumna i nie musiała się mnie wstydzić

Śmigam do wyrka. Jutro zajęcia z Panem pięknym Muszę wstać wcześniej by nie wyglądać znowu jak bezdomna Dobranoc

No dziś pierwszy raz uczciwie spojrzałam na swój talerz. Pstryknęłam nawet fotki mojego śniadanka 

To nie jest poziom Masterszefa, ale miałam na prawdę mało czasu i pustą lodówkę  Śniadanko jadłam w towarzystwie 

Kochana dzidzia chciała podzielić się ze mną kukurydzą 

Drugie śniadanko wpadło w pośpiechu. 

Mój obiadek był dziś skromny... Rano byłam na uczelni i nie było czasu na zakupy. Więc pozostała mi wersja na zimno... ale smakowało mi

Podwieczorek i kolacyjka to też w biegu... nie było czasu na zdjęcia.

Miałam dziś jedną niespodziankę... miłą. Ponad rok temu wysłałam moje cv do kilku firm... Dziś zadzwonił telefon. Jutro mam spotkanie... nie zapeszam  Może w końcu wybiorę się na jakieś zakupy  Trzymajcie kciuki...

71,2 kg... tyle ujrzałam dziś na wadze Różnica 0,3 kg od poprzedniego ważenia wprost zniewala  Zważywszy na to, że ćwiczeniowo zrealizowałam tylko 3 dni z 7... a dietowo to bym dała jakieś 20%... to jest ZAJEBIŚCIE  

Założyłam sobie tempo chudnięcia dla ślimaczka - 0,5 kg na tydzień. Udało się zgubić 0,3 kg... a co najważniejsze NIE PRZYTYŁAM! Gdybym zrealizowała swój plan z tabelki i jeszcze bardziej przyjrzałabym się swoim posiłkom, to na pewno by się udało. To motywujące Niewiele więcej wysiłku i w następną niedzielę zobaczę te 6 z przodu Jejciu... na samą myśl miło mi się robi Dawno nie widziałam takiej cyferki. 

Śmigam do wyrka... Jutro mam sporo zajęć w domku i poza... Dobranoc.

Taka myśl przewodnia mojego wpisu nasuwa mi się dziś na usta: WEŹ SIĘ DO CHOLERY W KOŃCU ZA SIEBIE! 

Muszę nadać tempa mojemu odchudzaniu, bo tyle fajnych ciuchów na mnie czeka  Zaraz lato... bikini... lniane bluzeczki... krótkie spodenki... CHCĘ PRZYKUWAĆ SPOJRZENIA... takich brunetów (szczegóły we wczorajszym wpisie ) A niech mi się na tyłek patrzą... pozwalam  Chcę ubierać krótkie sukienki i nieciążowe bluzki... szpilki... Chcę się gapić w lustro godzinami... z uśmiechem na twarzy. Na samą myśl ciarki przeszły mi po plecach...

Dziś odnotowałam w moim zachowaniu pewną zmianę i potraktuję to jak mały sukcesik. NIE ZJADŁAM KEBABA! Wiem, sukcesik szału nie robi, ale poszłam po kebaba tylko dla męża! Zazwyczaj biorę dwa i się nie zastanawiam. Dziś się zastanowiłam i zrezygnowałam... przy okazji mały spacerek zaliczyłam, więc wyszłam na plus .

Jutro pomiary... strach się bać. Teraz śmigam spać, bo córa dziś wyjątkowo o 20 z minutami zasnęła... muszę skorzystać  Dobranoc

Wiedziałam... wytrzymałam całe 3 dni! No pożal się Boże... Szczerze... myślałam, że zapału starczy mi na dłużej  Wczorajszy i dzisiejszy dzień nie miały nic wspólnego z odchudzaniem. Oszczędzę Wam szczegółów... bo mi wstyd 

Byłam dziś na uczelni (na zajęciach), po dłuższej przerwie (święta, choroba córki itp.) i miałam wrażenie, że wszystkie moje koleżanki są szczuplejsze. Tłumaczę to sobie tym, że są młodsze ode mnie (23 lata)... to głupie... wiem. Porozmawiałam... i faktycznie. Jedna z nich biega codziennie i ćwiczy brzuszki, druga pływa namiętnie, trzecia zaczęła chodzić na siłownię.... i mnie to dobiło. 

Nawet wykładowcy wydali mi się dziś przystojniejsi... chyba wiosna przyszła Mam męża i bardzo go kocham, ale nie zmienia to faktu, że ktoś może mi przypaść do gustu... prawda? To tylko kwestie estetyczne Facet ma ponad 190cm i jest solidnej postury... tzn takiej bardziej muskularnej niż grubasek. Taki zdrowy mężczyzna  Brunet o czarnych oczach. Włoski modnie... ale po męsku ułożone. Broda przystrzyżona. Modne ciuchy... Ach... warto było rano wstać z łóżka  

A tak dla kontrastu... JA. Wstałam z łóżka 20 min przed zajęciami. Po prostu ubrałam się w coś, co leżało od wczoraj (spokojnie... bielizna czysta), uczesałam się bez lustra (jedyne mam w łazience, a była zajęta przez mojego męża), popiłam zimną herbatę i wyszłam... ŻAL MI SIEBIE! Co taki fajny facet mógł o mnie pomyśleć? Że przed chwilą wyczołgałam się z pod jakiegoś głazu? Czy coś mnie potrąciło? Jemu też było mnie żal... widziałam to w tych pięknych czarnych oczach Dobrze, że mi drobniaków nie oddał... 

Reasumując... najbardziej to zależy mi na zadowoleniu z siebie. Nie chodzi tylko o kilogramy czy obwody, ale o całokształt wizerunku. Przecież można mieć nawet nadwagę, a wyglądać dobrze i świetnie się czuć w swoim ciele. Największe zmiany powinny zajść w mojej głowie... to najtrudniejsze.

No nic... nie przynudzam już dłużej moimi przemyśleniami. Jutro będzie lepszy dzień... wracam do tabelki i fotek z posiłków. Powzdycham jeszcze dziś do pięknego Pana mgra... a jutro do roboty

Tak wiem... dzień nr 2 gdzieś mi się podział... I DOBRZE! Wczoraj emocje sięgały zenitu. Byłam wkurzona i agresywna przez cały dzień. Rozmowa z mężem zakończyła się niemal rękoczynem  Momentami nie wierzę, że potrafię być takim potworem  A dziś...no cóż... dostałam okres i świat jest piękny  Mąż dziś żartował, że moje napięcie przedmiesiączkowe go kiedyś zabije  W następnym cyklu, 3 dni przed zamknie mnie w schowku  Och się działo....

Dzisiejszy dzień to zupełnie inna historia Wykonałam plan treningowy! 20 min energicznego marszu. Poszłam dłuższą trasą i trochę się zgrzałam nawet. Aż mnie korciło na 30 albo 40 min, ale odpuściłam.... nie będę się wychylać Powoli do celu! 

Zwróciłam dziś też uwagę na ilość jedzenia i nad tym popracowałam. Kolejny krok w tej kwestii to jakość. Wymyśliłam sobie, że będę robić fotki tego co jem... sporo z Was tak robi. To zmotywuje mnie do wkładania na talerz zdrowego żarcia.... żeby wstydu uniknąć

A co do tego odliczania... Zaplanowałam 20 tygodni, więc 140 dni do SUKCESU Miło będzie zostawiać kolejne dni za plecami... taki rodzaj motywacji.

I jeszcze jedno głębokie przemyślenie na koniec... muszę iść do fryzjera

Tak jak w tytule... ZROBIŁAM TO! Dla większości pewnie nic wielkiego... ale ja ZACZĘŁAM mój plan treningowy Podobno zacząć najtrudniej, choć ja większy problem mam z kontynuacją i sumiennością... zobaczymy.  Plan treningowy - brzmi dumnie  Zrobiłam sobie taką tabelę, w której rozpisałam moje wygibasy na 20 tygodni:

Zaplanowałam sobie bieganie, ćwiczenia na brzuch, uda i pośladki. Plan szału nie robi... wiem, ale ja na prawdę jestem w fatalnej formie  Ćwiczenia siedmiominutowe mogą mnie zabić   Tak więc... zgodnie z tabelą... dziś energicznie przemaszerowałam 20 min  Zmotywowało mnie zdanie męża: "Jak byś chciała naprawdę pobiegać, to byś po prostu poszła, a nie szukała wymówek". Fakt - 5 razy zapytałam się go czy zdążę przed deszczem  Jak już kiedyś pisałam, najlepszą motywacją dla mnie jest zrobienie komuś na złość  Tak więc poszłam... i było miło. Las, cisza, świeże powietrze... Dałam radę 

W niedzielę zaktualizowałam też moją tabelę z wymiarami i wagą. Rozpisałam sobie wszystko  Ze mnie taki dłubek jest i mam pierdolca na punkcie organizacji  Tak więc znowu tabelki. Na razie są puste, więc nie ma co wkleić. Moje najważniejsze pomiary to:

• waga - 71,5 kg,
• klatka piersiowa - 88 cm,
• talia - 81 cm,
• pas - 97 cm, (NIE JESTEM W CIĄŻY!)
• biodra - 105 cm,
• udo - 62 cm,
• łydka - 38 cm.

Dążę do:

• waga - 62 kg,
• klatka piersiowa - 88 cm,
• talia - 67 cm,
• pas - 68 cm,
• biodra - 95 cm,
• udo - 50 cm,
• łydka - 35 cm.

Muszę więc zgubić

• waga - 9,5 kg,
• klatka piersiowa - 0 cm, (OBY!)
• talia - 14 cm,
• pas - 29 cm,
• biodra - 10 cm,
• udo - 12 cm,
• łydka - 3 cm.

Przyznam, że niektóre różnice mnie przerażają, ale ja tak kiedyś wyglądałam... miałam podobne wymiary. No cóż... byłam piękna i młoda... teraz mi tylko "i" zostało  Nie wiem czy to realne, ale spróbuję... może którejś z Was udało się dojść do takich parametrów?

Co do diety... dziś jeszcze przemilczę. Nie popisałam się. Jutro może pójdzie mi lepiej. 

Witam wszystkich :)

Nie pisałam długo... ale nie mam się czym pochwalić :( Uznałam, że głupio tak pisać o tym czego nie zrobiłam, co się nie udało itp... Nadal tylko myślę o odchudzaniu :/ Czynów brak!

Staram się czytać Wasze pamiętniki codziennie wieczorkiem. Niektóre pisały ile to ciasta udało się zjeść na święta... ile w związku z tym przytyć... No cóż dziewczyny ja wiem jedno: ZJADŁAM WIĘCEJ! :D 

Biegać też mi się jeszcze nie udało pójść :/ Znowu na antybiotykach jestem :( Eeeech... Tak sobie myślę czasami pół żartem, że moja córka chyba prędzej moje ambitne plany zrealizuje :D Ona już jest wysoką i szczupłą laską a ma dopiero 20 miesięcy :D:D 

Obiecuję napisać coś obszerniejszego, jak już będę miała się czym pochwalić. Mam nadzieję, że niedługo. Wam też tak ciężko było zacząć? Czy tylko ja jestem taka słaba?