Pamiętnik odchudzania użytkownika:
renaka

znalazłam się w punkcie wyjścia... Mogłabym oczywiście popsioczyć, ale może spróbuję spojrzeć na to w inny sposób? Mogłam przecież porządnie "przekroczyć" ten <punkt wyjścia> i poszybować w kierunku setki... Wciąż szukam przyczyn tego mojego kolibania (jak huśtawka ) - raz w górę - raz w dół. Oczywiście to drugie zjawisko jest zwyczajowo o niebo trudniejsze. Ostatnio <kojarzę> te moje kłopoty z początkami (odpukać!!!!) cukrzycy typu II. Mam predyspozycje genetyczne po Mamie i świadomość, że wcześniej czy później mnie dopadnie. Robię wszystko- w moim mniemaniu-by to opóźnić alllllllllle parę objawów wespół z lekko podniesionym poziomem cukru na czczo to już chyba nie przelewki..... Jeszcze trochę powalczę sama a jak nie będzie efektów - pójdę do medyków... .. Macie jakieś doświadczenia w tej materii? Pozdrawiam "po latach" i nawrócona obiecuję bywać tu częściej..

musiałam niebiosom porządnie podpaść.. . Dwadzieścia parę dni maja dało właściwie wielkie NIC (nie zmieniałam wagi na pasku)... Nie wiem o co chodzi i co jeszcze mogłabym zrobić? Zero słodyczy, fastfoodów, tłustego, smażonego etc... Porcje zmniejszone... Dużo wody, codzienne 20 km na rowerze.... I nic. Zero. Null. Żebym to jeszcze wiedziała za "jakie to grzechy" taka "pokuta" ... Chyba machnę na to wszystko. Ileż można się spinać? Może ja już taka mam być? Może Najwyższy sobie tak to zaplanował? A że mi się to nie podoba? Że mi ciężko? Niezgrabnie? To już inna bajka... Selawi 

cały tydzień poszedł na marne ... Zapeszyłam? Może tak, może nie - ale efektów nie ma ... Tak się chciałam tylko pożalić, jakoś tak nijako mi dzisiaj....

i moja obecność tutaj zaczyna "po lekku" przynosić maleńkie efekty . Nie chcę zapeszać , ale troszkę drgnęło!!! "Rozmawiam" ze sobą, układam się w głowie sama ze sobą i ... na razie skutkuje. Niechby mnie już tak "przytrzymało" na zawsze: rygorystycznie przestrzegane pory posiłków, żadnych słodkości i "parę deko" luźniej 

waga nie spada, to jeszcze rośnie. Jestem zrozpaczona i "namiętnie" szukam przyczyny takiego stanu rzeczy. Chociażżżż, nie!! Przyczynę znam - po prostu chyba za dużo jem. Nie liczę dokładnie kalorii (i to jest chyba błąd), ale mam świadomość, że nie powinnam tyle. Jedzonko - owszem - jest w miarę zdrowe, ale chyba ilość lekko przesadzona. Tylko co mam zrobić, jak mam takie "ciągi" jak alkoholik (tak to chyba jest). Muszę i nie ma mocnych . A potem wyrzuty sumienia i mocne postanowienie: od jutra już się nie dam! Rowerek i moje 20 km - tu jestem konsekwentna (bo lubię jeździć), a z żarełkiem ciągła porażka..  I zachodzę w głowę jak mogłam ponad dwa lata temu bezboleśnie rozstać się z paleniem, a z jedzeniem nie potrafię.. Czy te dwa nałogi nie rządzą się tym samym prawem? Gdzie jest "ten diabeł pogrzebany"????????

znowu w niedzielne popołudnie poczułam chęć pobiegania palcami po klawiaturze przenosząc na ekran swoje wagowe (na razie) dylematy . Nie stosuję w zasadzie jakieś jednej konkretnej diety. Staram się "pożywiać" według zasad zdrowego żywienia, których już niemało znam ( jak my wszystkie ). Nie wiem, czy odniesie to jakiś efekt... Na pewno nie nastąpi to zbyt szybko, ale postanowiłam się tym nie "pałować" - spokojnie, powolutku ale do przodu. "Za chwilę" rower i moje 20 km wycieczki będą już mam nadzieję codziennym nawykiem a nie tak jak w zimie - żadne. Próbuję od paru dni wykluczać gluten ze swojego menu, bo słyszałam, że znacznie redukuje bóle mięśniowo-stawowe (a takie mi dokuczają od jakiegoś czasu)... Ciekawa jestem czy rzeczywiście...  Pozdrawiam wszystkie Vitalijki ( i oczywiście gratuluję efektów) 

Tak, tak, to dzięki Gosi (Nieznajoma52) znowu do Was przyczłapałam . ":Szturcha" mnie ta Dziewczyna już od jakiegoś czasu - i efekt jest . Postanowiłam znowu tu bywać. Już bez wykupionej diety allllle z dobrymi Waszymi wibracjami. Tak się życie potoczyło, że obok ubytku tych moich "paru" deko, doświadczyłam też  odejścia na zawsze moich Rodziców (w odstępie trzech miesięcy). Życie mi się przewartościowało , a sprawy "vitalijkowe" zeszły na dalszy plan. Znowu przybyło na wadze i znowu jest z czym "walczyć"... Może teraz będzie już trochę lżej? Może znowu będę mogła Was podpatrywać i uczyć się nowego? Zapamiętałam ten portal jako jeden z nielicznych bardzo przyjaznych i dających ogromne wsparcie. Liczę, ze teraz mi ta pamięć wróci. Pozdrówka dla wszystkich