Panie w rejestracji...
Panie w rejestracji (publiczny szpital) są niebyt uprzejme lekko mówiąc, tylko jedna z nich rozmawiała z nami normalnie, spokojnie, odpowiedziała na pytania (daje jej złotą gwiazdkę za podejście do pacjenta) bez konieczności pokazywania nam jak bardzo ma dość pacjentów i jak bardzo ma ich w d****. Myślę, ze osoby pracujące w publicznej służbie zdrowia, powinny zdawać sobie sprawę z tego, z czym się taka praca wiąże (skoro w prywatnej doskonale sobie zdają) i ze do pacjenta potrzebne jest podejście przynajmniej nie pogarszające jego samopoczucia. Człowiek sam nie wie gdzie z czym iść, co okazać, co powiedzieć, grzecznie pyta, a pani albo niegrzecznie odpowiada,albo nie odpowiada wcale. Czasem czuje się jakbym była winna, że pani musi pracować w rejestracji i odpowiadać na moje pytania.Czasem też kusi mnie,żeby wejść na ten sam ton i rozmawiać w ten sam sposób, w jaki rozmawia ze mną ta pani z rejestracji, ale jestem na to zbyt leniwa, wolę pozwolić tej pani z rejestracji wyładować swoje frustracje. Myślę, że panie z rejestracji są wściekłe widząc, ze ja słucham ich wywodów z uśmiechem na twarzy, albo myślą, ze mam nie po kolei...
Najlepsze, ze ja tez pracuję z ludźmi, jednak nawet jak poziom mojego zdenerwowania osiąga szczyt, to zaciskam zęby, uśmiecham się i robię swoje.
Jestem spokojniejsza, ale wiem, ze trzeba o siebie dbać. Jednak żyć tez trzeba i nie wolno się poddawać, bo nigdy nie wiadomo czy akurat los nie szykuje nam w życiu jakiegoś przewrotu i czy wszystko nagle się nie wyprostuje.
A może wszystko dzieje się po coś, wiec trzeba to znieść i próbować dowiedzieć się po co...
Nie wierze, ze cokolwiek nas spotyka jest przypadkiem, Bóg nigdy nie mruga.
Trochę się opanowałam, mam nadzieje, ze na długo.
Aktualnie sprzątam. Zjadłam na śniadanie owsiankę i mały jogurt jogobella.
Ostatnio nie liczyłam kalorii, nie miałam do tego głowy.Dziś czeka mnie jeszcze bieganie, ciesze się, w końcu wyjdzie ze mnie resztka negatywnej energii.
xxxxxxxxxxxxx
