Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Niestety z planowanego obiadu w mieście nici, bo kurier zapowiedział się z zamówionymi plakatami. Cóż , pojawił się ok. 16, to już byliśmy po obiedzie domowym ( gulasz z makaronem, warzywami, buraczkami). Co się odwlecze.... zaplanowaliśmy na jutro.  Niestety, jedna z opraw plakatu jest porysowana, całość odsyłam, odstępuję od umowy, zamówię nowe. Tak to jest z zakupami internetowymi. A w sprawie zakupów, nabyłam dziś dla siebie  świetny płaszcz sportowy koloru khaki, nieprzemakalny, z wewnętrzną kamizelką pikowaną, z pikowanym kapturem odpinanym. Kamizelka zresztą też zdejmowana.Chodzenie wyłącznie w kurtkach sportowych już mi zbrzydło, a płaszcze eleganckie nakładam wyłącznie do teatru, filharmonii, na przyjęcia.  Cieszę się niezmiernie. Walentynkowe plany ograniczyły się do koncertu, ale to wieczorem.  Wiosna dziś absolutna, dwa prania wykonała pralka, ja chodziła po mieście bez czapki, bez rękawiczek i było mi dobrze. Wczoraj była ostatnia rehabilitacja, powtórzę ją przed wyjazdem na Podlasie, planowanym w maju. Nie chcę brać leków p- bólowych, bo to nie zdrowe a nawet niebezpieczne dla organizmu. Podobno idzie znów jakaś bestia ze wschodu w postaci zimna. Szkoda, bo już niektóre krzewy mają spore pąki. 

Przebiśniegi na klombie pod oknem już w blokach startowych, lada dzień  ruszą na całego. Ptaki szaleją  wśród gałęzi, sroka rezydentka na drzewie niedaleko kręci się jak szalona , zbiera patyki, odnawia swoje gniazdo. Natura jest gotowa, tylko potrzebuje hasła : start!  Dziś na bulwarze pojawiło się stado dzików, pasły się spokojnie, nie zwracając uwagi na gapiów. Były trzy samice i trzy młode, ale już nie w piżamach. No i jak tu się nie cieszyć, że wiosna  nieśmiało, ale jednak puka  do nas. A ja czekam na ten wybuch ciepła, poświaty zieleni, ruchu ptaszego i pojawiających się owadów. Nowa osłona balkonowa czeka, na karteczkach mam zapisane nazwy roślin na balkon południowy,rozmyślam,  co jeszcze mogę zrobić. Dziś pogoda lepsza, bo wczoraj była tragedia, deszcz zacinał z każdej strony, wiatr hulał, wyszłam tylko po drobne zakupy. Dziś był spacer tradycyjny, po drodze lody i espresso machiato. To będzie na dziś dosyć odstępstw od diety. Cały tydzień byłam grzeczna i sumienna, waga ładnie pikuje, a ja uciszam moje nieciekawe pomysły , aby coś tam podjeść, skubnąć, przegryźć. Na obiad był barszcz ukraiński z fasolą, ryż ze szpinakiem, selerem  naciowym, czarnymi oliwkami, serem pleśniowym do smaku, czosnkiem.  To dla mnie, bo mąż zjadł pieczonego kurczaka, ja ochoty nie miałam. Był jeszcze koktajl zielony, z samych zdrowych rzeczy. Jutro ostatni seans rehabilitacyjny, dziś tabletkę połknęłam, bo niestety w nocy bolało. Ale to jedyna tabletka od tygodnia. We wtorek , czyli 14.02. jesteśmy umówienia na obiad w mieście, wieczorem pójdziemy na koncert  do Konsulatu Kultury, w dawnym Domu Marynarza Szwedzkiego. Budynek aż kapie modernizmem lat 30 ubiegłego wieku.  Wczoraj Oglądaliśmy film Rain Men,  w ramach wspomnień sprzed lat. Niestety, Tom Cruise , jak i dawniej, nie zachwycał, jest sztuczny i nie umie po prostu grać, co widać wyraźniej teraz. Trzeba mieć klasę i kunszt aktorski, aby taką rolę udźwignąć. Jemu się nie udało, moim zdanie tylko w Firmie był dobry, bo tam dużo biegał, uciekał , itp. To mu zostało do dziś, na nic się przydała przyjaźń z scjentologami. 

Nie jest źle, i wczoraj i dziś zaliczyliśmy spacer w słońcu. Cieplutko było, nawet czapkę zdjęłam, i rękawiczki. Niebo takie niebieściuchne się zrobiło, oczy cieszy.  Już dwa dni nie jadam pieczywa, mocno ograniczyłam słodycze, do kostki czekolady 70%. Na śniadanie owsianka z jogurtem, przygotowane płatki wieczorem, mocno napęczniałe. Lekko je podgrzewam w wodzie, dodaję suszony berberys, starte jabłko, łyżeczkę miodu i tenże jogurt. Pycha! Dziś na obiad będzie zupa jarzynowa , polędwica z dorsza smażona na papierze i mix sałat + sok pomidorowy. Na podwieczorek koktajl zielony, a na kolację kawałek wędliny , kiełki z rzodkiewki, kawałek papryki czerwonej. Łykam probiotyk, dobrze trawię  i chyba moje jelita są zadowolone. Dziś zrobiłam sobie płukanie zatok, bo i one dokuczały. Wczoraj była rehabilitacja, rozkłada mnie po niej, spać , spać się chce. Dlatego wczoraj byłam w łóżku o 21, z książką oczywiście. Tym razem to kolejna część kryminału Marka Stelara, pt. "Głębia". Mimo kryminalnych opisów usypia .  Przeszliśmy dziś ponad 5 km, na mijanym skwerze już widać wychodzące hiacynty, ptaki śpiewają oszałamiająco , i słychać już te jednoznacznie wiosenne. Przeglądam strony internetowe, aby zainspirować się czymś na ścianę nad sofą.  Poza tym chce zamówić nową osłonę balkonową, jakieś sadzonki, ewentualnie cebule na balkon. Ta odrobina słońca swoje zrobiła, czuję sie pełna zapału. 

Przeczytałam książkę Ireny Małysy pt" Więcej niż jedno życie" To kryminał , taki sobie, ale ja nie o tym. Rzecz się dzieje w szpitalu pediatrycznym, m.in. na onkologii. Opisane są matki pielęgnujące swoje dzieci w stanach beznadziejnych. To poświęcenie, troska, bezwzględna walka o każdy dzień dziecka, to jest niewyobrażalne.  Znamienny brak ojców, bo większość porzuca kobietę, gdy dziecko wymaga tak ogromnych poświęceń. Wiem,  że są wyjątki i chwała im, niestety w tej sprawie świat jest okrutny. Zresztą, oglądając zgromadzenia rodziców niepełnosprawnych dzieci , występujących o skromne żądania polepszenia ich losu, widać większość kobiet. Nie wiem, jak rządzący mogą patrzeć na krzywdę tych osób i nie mieć wyrzutów sumienia, że nie pomagają. To jakiś nowy styl życia pt.: Liczę się tylko ja i moi najbliżsi? W opisywanym szpitalu nie ma dla tych matek nawet osobnej łazienki, pomieszczenia socjalnego czy  pokoju odpoczynku. A przecież to właśnie one wyręczają personel medyczny w wielu czynnościach. 

Dziś wyszliśmy na spacer  lekko po 10 , było przepiękne słońce, śnieg jeszcze leżał biały, puszysty. Po pół godzinie nagła zmiana pogody, waliło ostro krupą śnieżną, zacinał mocny wiatr, od razu przemoczone spodnie, okulary  mokre . Ale i tak poszliśmy zobaczyć mistrzostwa w pływaniu zimowym, odbywające się w Yacht Clubie. Szacun startującym za determinację.  Podobno są starania, aby igrzyska zimowe miały taką dyscyplinę. My po chwili oglądania poszliśmy dalej, aby schować się chociaż na chwilkę przed nawałnicą. Niestety, dziś cały czas pada, sypie nawet mocno, to nie jest ot, takie tam padanie . W domu po  powrocie herbata na rozgrzewkę, na szczęście obiad zrobiony. Dziś i jutro będą gołąbki z mięsem w kapuście włoskiej , w sosie pomidorowym.  Kolejne pewnie zrobię w okolicach lata, z młodej kapusty. Coraz dłuższy dzień, co widać wyraźnie, bo nawet teraz o 16:30 jest jasno. To cieszy i napawa optymizmem, że wiosna w tym roku nie pójdzie gdzie indziej.  Po rehabilitacji czuję się lepiej, w poniedziałek kolejna, trzecia już wizyta. W kinie nic szczególnego nie ma, przeglądam kalendarz imprez i nie trafiam na inspiracje. Cóż, poczekam, może za jakiś czas. Tymczasem  pora na kolejna książkę.

To tylko o kilka dni krótszy miesiąc, a zawsze się wydaje, że mija szybciej. Nadal pogoda domowa. Dziś w Gdyni co chwilę pada deszcz, deszcz ze śniegiem, ciemno się robi, za chwilę na chwilę słońce. I wieje. Niby przy takim wietrze to powietrze czyste, ale absolutnie nie chce się sprawdzać. Byłam na rehabilitacji, to drugi zabieg, bolało. Przy okazji dowiedziałam się, że pacjentów podzielili na kategorie: ziemniaczek, to ktoś , kto nie czuje absolutnie swojego ciała. Nie potrafi powiedzieć gdzie i co boli, jaka  i czy nastąpiła poprawa. Wodniaczek ( to ja), któremu zatrzymuje się w organizmie zbyt dużo płynów niepotrzebnych, co hamuje prawidłowe działanie. Wodniaczki dają znać, że i gdzie boli delikatnym popiskiwaniem, wzdychaniem lub cicho mówią ała, ała. Zgadza się, obraz mojej osoby.  Energetyczni to  sportowcy, tancerze, absolutnie świadomi ciała i jego potrzeb. Energetyczni to ludzie z korporacji , na stanowiskach. W przypadku doznania bólu podczas zabiegu, mają ochotę przywalić , bo ktoś naruszył ich strukturę. Dziś też bolało solidnie, ale starałam się wytrzymać. Bo potem jest bosko!. Kolejna wizyta w poniedziałek. We wtorek była u nas koleżanka przypadkiem spotkana na ulicy. Zabraliśmy do domu, nakarmiliśmy, pogadaliśmy, ploty też były. Smakowała jej moja nalewka z owoców miękkich, zachwycała się obiadem ( kasza bulgur z warzywami), a ja puchłam z dumy.  Wczoraj przeglądałam album od szwagra i jego żony, o zamkach i pałacach Polski. Wybrałam kilka do odwiedzenia w najbliższym możliwym czasie. A dziś na obiad reszta zupy tajskiej oraz makaron bucattini w sosie pomidorowym  z czarnymi oliwkami. Do tego sałata rzymska z dipem jogurtowym. Za chwile usiądę do herbaty Earl Grey ze skórką pomarańczową ( Rainbow), zjem kawalątek bezy z kremem kawowym, wezmę książkę do ręki , tak spędzę popołudnie i wieczór. Przed spaniem zapakuję pod kołdrę termofor, bo lepiej sypiam w jego towarzystwie. Dom wysprzątany ( wczoraj), zakupy zrobione( we wtorek) , pachnie gotującym się rosołem Dolce far niente!

Mąż ma wyznaczony termin kolejnej konsultacji szpitalnej. Tym razem w Wejherowie, gdzie zabiegi "kolanowe" są realizowane  według nowoczesnej metody, z użyciem innowacyjnego sprzętu i absolutnie nowoczesnej protezy.  Dopiero po tym zabiegu ja będę myślała o swoim . A do tej pory rehabilitacja, na którą będę chodzić od poniedziałku. Są lepsze , są gorsze dni, jak do tej pory nie kolebię się i nie chodzę krzywo. Wiem jedno, czas o kulach będzie dla mnie koszmarem, bo przeżyłam to już przy złamaniu V palca śródstopia. Wtarganie się nawet na I piętro jest dla nie trudne. A tymczasem  spaceruję, choćby dziś, gdy jeszcze było słońce i  w miarę ciepło. Nad morzem wiało i widać już symptomy zapowiadanego sztormu. Ludzi mniej , chociaż nadal ferie. Może to przez zmianę turnusu?  Dziś piątek, tradycyjnie dzień bezmięsny. Był pstrąg łososiowy pieczony w papierze  do wypieków, pieczone ziemniaki, pieczarki z patelni bez tłuszczu usmażone.  A na pierwsze danie zupa ogórkowa, chyba jedna z ulubionych przez Polaków.  Za oknem robi się ciemno i nie wiem, czy to zachmurzenie czy już wieczór? Taka to pora roku, niestety. Przeczytałam na próbę jedną z książek Pauliny Świst i z pewnością nie będę już po te książki sięgać. To taki miałki kryminał  z dużą dozą sytuacji jak z Greya, zupełnie nie na miejscu i bez sensu. Adwokaci, a traktujący swój zawód jak przygodę, grę komputerową. Prawo traktowałam zawsze serio,stąd i Chyłka i teraz ta książka nie trafia do mnie. Nie znam adwokata, który stawia się na posiedzenie sądu pod wpływem alkoholu, narkotyków, a wszyscy udają, że tego nie widzą. Nie znam adwokatów, którzy w swojej kancelarii bywają sporadycznie, a resztę czasu spędzają na erotycznych zabawach.  To jakaś moda na taka literaturę? Nie dziwię się, że potem padają słowa, iż twórczość Olgi Tokarczuk jest trudna. Tradycja piątkowego sprzątania i u mnie panuje. To siła nawyków wyniesionych z młodości, z domu.

a nawet przekształca się w ogromne, nieopanowane uczucie.   Po prostu kocham art deco! Jak nawiedzona przeglądam strony, oglądam wnętrza, meble, dodatki. To taki przytulny styl, fajnie kolorowy. Betony i zimne wnętrza znudziły mnie, nowoczesność tak, ale nie styl hotelowy. Finezja art deco jest niesamowita, wykwintna , i właściwie ponad czasowa. To wcale nie tylko złoto i plusze, ale pięknie wykonane meble, krzesła nawet na wygląd wygodne, a lampy wykonane z taką pieczołowitością , z myślą o wyglądzie. No i jak tu nie kochać?  Niestety różnimy się  z mężem, bo on jak to facet lubi spokój, urządzić raz i na zawsze. A ja marzę, szeptem wypowiadam swoje pragnienia, potem coraz głośniej, może coś z tego wyjdzie? Znalazłam biurko i krzesło, osobno, a jakby w duecie grają. Linia prowadzenia drewna to majstersztyk!  Takie cuda z pewnością nie znudzą się przez wiele, wiele lat. 😁. Dziś naprawdę czekałam na tę odrobinę słońca zapowiadaną od kilku dni. A tu zero, pochmurno i zimno. Byliśmy nad morzem, tam pusto, cicho i tak mocno po sezonie, czyli  jak np. w Helu  o tej porze.  Zapomniałam dziś wziąć tabletkę p- bólową ( biodro), ale jakoś doszłam. Najgorzej jest z nakładaniem skarpet i butów - w obie strony. Nieraz wymaga to pomocy męża, bo schylić się nie mogę. Jest przed 16 i ciemno  , jak ja nie znoszę zimy!!!!! Wczoraj  na obiad podałam taki męski posiłek, bo  była smażona kaszanka, ziemniaki i kiszona kapusta. Smaczne, ale ciężkie na wątrobę, dlatego pojawia się 1 x na kilka lat. Dziś zatem lżej było, bo tarta ze szpinakiem ricottą i pieczarkami.  Pycha, po prostu pycha! Chwalę się, ale  polecam, naprawdę! W drodze powrotnej ze spaceru zaszliśmy do biblioteki, pożyczyłam  3 kryminały, które "wchodzą" mi najlepiej. Wczoraj był także zamiar na kino, ale niestety, polskich komedii nie trawię. Jutro pedicure, w czwartek fryzjer i tak minie kolejny tydzień. Byle do wiosny, bo czekam na nią  jak dziecko na Mikołaja.

Wróciliśmy z Elbląga z naszej rocznicy. Było bardzo sympatycznie. Hotel doskonały, miasto urocze, odnowiona starówka, piękne kamienice, ciekawe muzeum, było co zwiedzać. Sojusznik zza Buga zniszczył miasto doszczętnie, na szczęście wróciły czasy, w których zabytek nie ma narodowości. Wizytowaliśmy też przekop na Mierzei Wiślanej, inwestycja kompletnie nie trafiona. Pusto tam i szans nie ma, że jakiś statek przepłynie. To droga tylko dla małych jednostek, można było te miliony wydać lepiej.  Po powrocie już plany na kolejne wyjazdy, padło na Poznań, którego szwagrowie nie znają. Pokażemy im zatem. W domu zawsze jest co robić, ja zatraciłam  się w uzupełnianie zapasów, mąż  układa, sprząta, wymiata. Każdy ma swój odcinek prac, i tak jest dobrze. Za oknem zima nie odpuszcza. Nie ma wprawdzie śniegu, ale jest buro, szaro i nieprzyjemnie. Uwielbiam poranki z kawą i książką w łóżku. Z samego rana ( ok. 7-8) i tak nie mam co robić, a siedzenie w fotelu zamiast w łóżku  jest mniej ciekawe.  Przygotowuję się do  rozliczenia podatku, przeglądałam dziś nasze internetowe przelewy dla różnych organizacji jako  wsparcie na działalność. Trochę tego jest, może obędzie się bez dopłaty.  Syn dziś jeszcze w Obrzycku, gdzie  starają się opracować nowy program nauczania. Obrzycko to dawny majątek  Raczyńskich, dziś lekko podupadły, bo UAM ma tam siedzibę pracy twórczej. A jako jednostka budżetowa nie posiada środków na restaurowanie zabytków.  Dotacje zaś rządowe idą  na kościoły, nie na takie przybytki. Wczoraj ugotowałam rosół, który gości na moim stole bardzo często. Dziś będzie na obiad  w towarzystwie II dania  w postaci bitek wołowych i kopytek.  Sos grzybowy  uzupełni to danie. Jadamy bardzo tradycyjnie, ale oboje lubimy tak i tyle. Od czasu do czasu wyrywam się z czymś innym, ale muszę mieć do takich działań wenę. Styczeń powoli się kończy, potem "krótki" luty, który jest krótszy tylko o kilka dni, i mam nadzieję, że wiosna przyjdzie wcześnie w tym roku. Po takiej długiej zimie byłoby miło!

"Fabelmanów", bo dobrze się ogląda. Ciekawie pokazane Stany Zjednoczone lat 50 , 60 i następnych. Te samochody, stroje, klimaty. Zastanawiał mnie aktor grający ojca, doszłam do tego, że  grał brata bohaterki w moim lubianym filmie "Mała Miss". Dziwiła mnie w Fabelmanach ta histeria związana z Żydami w Ameryce, w Kalifornii, gdzie prawie wszystkie studia filmowe opanowane były przez ten naród, dużo Żydów  zajmowało poważne stanowiska polityczne. Osobiście postrzegam USA jako ZSRR/ Rosję po drugiej stronie oceanu.

Dziś planowany spacer jeszcze czeka na realizację, co chwilę pada, wieje. Jutro podobno ma być ekstra wichura, co pewnie przyniesie zmianę pogody.  Wczoraj zrobiłam kopytka na dzisiejszy obiad, podam z sosem grzybowym + kiszona kapusta. Jeszcze jest pora na te cięższe potrawy, chociaż wiosna już mi się marzy. W ciągu tygodnia zjadłam 2 plasterki polędwicy sopockiej i kawałek kiełbasy pieczonej. Nie ciągnie mnie do wędlin od Bożego Narodzenia. Dlatego na śniadanie był twaróg ze szczypiorkiem, ser  żółty z czerwoną papryką i dżem. Wieczorem we czwartek oglądaliśmy Glass Onion na Netflixie.  Zabawne!  Dziś może jakiś polski film?  A może nic, bo też istnieje taka możliwość?  Wczorajsze informacje w TVN zmroziły mnie absolutnie bezradnością i brakiem czujności opozycji. Tyle razy byli oszukiwani przez PiS i nadal się nabierają? To jest chore. Gdybym była młodsza o 10 lat, chyba decyzja o wyjeździe nie stanowiłaby problemu.

Dopiero styczeń, a mnie już nosi. Już myślę o podróżach.Z okazji odwołania zabiegu endoprotezy kolana u męża, zaczęłam szukać  pobytów  wyjazdowych. Od lat moje urodziny spędzamy w trasie. Tym razem to Podlasie, niezrealizowany wyjazd  zaplanowany w 2020r.  Wybrałam i zarezerwowałam apartament  niedaleko Mielnika, bo tym razem to "dolne" Podlasie będziemy penetrować. Rozpiski dot. zabytków, ciekawych obiektów, itp. już dawno wykonane. Połowa maja powinna być już znośna, na szczęście apartament ma kominek, więc będzie ciepło. Gotowania się nie boję, i tak będziemy jadać w trasie, a śniadania czy kolacje to pryszcz. Mamy poza tym rezerwację na początek września na Kaszubach. Tym razem nie rzeka Bug , ale jeziora kaszubskie, cały domek do dyspozycji  na sporej działce.  A same wakacje spędzimy dorywczo, czyli, jak będzie ochota na jakiś wypad, to zrealizujemy. Upał nam nie służy, tłumy ludzi także, nie będzie źle. Pozostaje jeszcze kwestia Poznania, w czasie pobytu syna w Australii, ale to trzeba obgadać, bo 3 piętro kilka razy dziennie. to już dla nas Himalaje. Na jutro natomiast kupiliśmy bilety  do kina na film Fabelmanowie. Seans na 11:30  czyli fajna pora. O wrażeniach napiszę po seansie.  Dziś pogoda dobra na spacer, nawet słońce prześwitywało, a spulchniona przez dziki ziemia na bulwarze pachniała wiosną. Mam serdecznie dosyć tych ponurych dni. Rozumiem, zima, ale czy musi być tak ciemno już o 15?  I dlaczego ciągle deszcz? Jakoś nie czuje się, że dni są dłuższe. Wczoraj obejrzeliśmy  film Bielmo, no cóż, taki sobie.  Ma klimat epoki, owszem, ale niestety nie wciąga .  Dziś skończyliśmy jeść kapuśniak, na jutro ugotowałam zupę z czerwonej soczewicy. Poza tym zrobiłam faszerowane cukinie, które udało się kupić promocyjnie. Staram się, poważnie  się staram omijać słodycze . Nieraz się udaje, ale nie zawsze. Lekko ciasnawe spodnie wchodzą  bez spinki, co cieszy. Codzienność polityczna mnie dobija. Ta zabawa rządowych chłopców niszczy Polaków, a oni maja to w.. pie. Wszyscy, jak jeden, dbają tylko o swoje interesy. Lustra chyba nie wytrzymują i pękają na ich widok.