Pamiętnik odchudzania użytkownika:
creeda

Ryż i kasze są dobre.

Chleb pełnoziarnisty też jest dobry.

Czy inny pumpernikiel (kto wymyśla takie nazwy).

Bieganie! To nie prawda, ze wszyscy będą się patrzeć i śmiać ze mnie... To na prawdę nie prawda.

Ważenie się wtedy, kiedy widać wizualnie jakieś efekty i "czuć w kościach", że schudłam.

 Dzisiejsze moje menu szału nie czyni. 

Po wczorajszym obżarstwie odchorowanym w nocy, śniadanie pominęłam.. no niestety.. Na obiad warzywa z rybą, na kolację owsianka, w międzyczasie inka z mlekiem.

20 minut ostrego skakania z dziećmi w ramach rozgrzewki, pulsometr potwierdzał, że jestem rozgrzana... 40 minut na stepperze, 

W sumie spalone 500 kcal, 0,06 kg tłuszczu :P 

Ciekawe.. codziennie mam taki wynik, a waga ani drgnie. Ot cuda techniki...

Z tego powodu zjadłam 2 kawałki ciasta jogurtowego, które własnoręcznie poczyniłam w imię tłustego czwartku..

Nie mam motywacji. Po prostu czuję, że się poddam jeśli nic się nie zmieni.

No bo jest to frustrujące, kiedy człowiek się stara z całych sił, codziennie ćwiczy aż kałuża potu pod nogami się robi, czy w chorobie czy nie, trzyma dietę, że jak sobie pozwoli w końcu na coś słodkiego, to po chwili człowieka mdli... To po prostu żenada jest. Żal. Żałość. Koszmar! A kysz.

Juz rano obudziłam się mocno nie w sosie.. Ciągle mi coś nie pasowało, brak mleka do kawy doprowadził mnie do furii.. Brak mleka do kawy to sytuacja, która zawsze tak na mnie działa, ale nie czynię zamachu na drzwi lodówki raczej.. Przyszedł czas ćwiczeń, do których zmusiłam się dopiero jak przyjrzałam się sobie w lustrze... Skakanka.. plącze się zaczepia.. po 5 minutach poszła w kąt, ćwiczenia na ramiona doprowadziły mnie niemal do płaczu, bo złości mnie, że obciązenie 0,5 kg to wciąż za wiele, żeby wytrzymać kilka minut bez robienia sporych przerw. Stepper... zapomniałam dziada nasmarować.. skrzypi, przeskakuje coś tam, dzieci ciągle coś chcą, albo płaczą, albo kombinują coś niezgodnego z prawem, a ja ze wszystkich sił staram się utrzymać tętno w okolicy 155, a ten mały #$%^^ wciąż piszczy, że za nisko, choć nogi palą żywym ogniem..wciąż słyszę "mamoooo, a wiesz co...", "mamooo, chce mi się...", "mamoooo....... MAAAAMOOOOO!".. Po prostu tego nie wytrzymałam. W sumie ćwiczyłam 32 minuty, razem z rozgrzewką i ramionami... beznadzieja. W ogóle mogłam nie zaczynać, oszczędziła bym sobie nerwów i rozgoryczenia... Nie wiem w sumie co się dzieje...

Dzień na minus.

A jutro... pomiary :|

Kawa z mlekiem, kilkanaście łyżek jogurtu naturalnego, kawałek ogórka, pół kotleta mielonego, jabłko, owsianka. Ani to poukładane ani zbilansowane, ani dietetyczne, tyle że niewiele. Po prostu... kicha. Muszę koniecznie popracować nad porządną dietą, wyszukać jakieś przepisy, bo całkiem z sił opadnę. 

Ale jak mam gotować 3 różne obiady prawie codziennie, to mi się nawet patrzeć w stronę kuchni nie chce.

Jeszcze biegam codziennie z córką na zastrzyki... jak wyjaśnić czterolatce, że to co boli to pomaga... i tak całe życie! :)

Widzę też gorszą stronę tego wszystkiego.. pogodziłam się z zastojem... więc skoro go nie ma, znaczy, że jeszcze się pojawi. No nic. Może nie będzie aż tak źle...

Jakoś tak dziwnie wyszło, ze pomiary robię we czwartki.. Dziwny dzień, taki niecharakterystyczny do tego celu ;P 

No cóż.. może to i lepiej, po co się załamywać tak od początku tygodnia..

Piękna linia mięśnia mi się zrobiła na łydkach... oj piękna..

Dzisiaj interwały. Dobrze.. niedługi wysiłek, jeśli znajdę siłę, dorzucę kilkadziesiąt "pompek"... bo moje obecne wykonanie pompek jest dalekie do ideału.. Ręce to mój najsłabszy punkt w całym ciele. Jeśli ktoś nie jest w stanie wykonać nawet jednej pełnej pompki, to co to znaczy? Dno.. Z mułem.

Szkoda że mój mąż się obija... no cóż.. 

Pierwszy kryzys?

 Nie minął nawet miesiąc odchudzania. Dlaczego nie potrafię sobie wytłumaczyć racjonalnie, że to nic takiego, żeby się nie poddawać, żeby brnąć do przodu za wszelką cenę, a rezultaty przyjdą wcale nie tak wolno, a już niedługo... 

Mam niezmierną ochotę powrócić to codziennych rytuałów codziennego ważenia się oraz niezbyt zdrowego sposobu odchudzania....:/ 

Ciężko jest walczyć tak zupełnie samotnie... :(

Przeczytałam mnóstwo porad w internecie - jedz więcej, jedz inaczej, jedz, jedz, jedz i ćwicz, odchudzaj się i jedz... dla mnie to niepojęte. Moze i głupie, ale niepojęte, że mam jeść dawkę kcal którą jadłam i tyłam, i jeszcze chudnąć, kiedy nie mogę schudnąć jedząc mniej niż jadłam, za to na pewno zdrowiej i bardziej zbilansowane.

Nie chce mi się mierzyć cm... Zrobię to później.. czuję że nie bardzo mi się to opłaca, bo zdołuję się mocniej...